Ελεονώρα Μελέτη: «Με ρωτάς πως νιώθω για το σώμα μου μετά τη γέννα…»

***

Το συγκινητικό post της Ελεονώρας Μελέτη αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες!

Η Ελονώρα Μελέτη γέννησε πριν λίγους μήνες και πλέον το έχει ρίξει στην γυμναστική και την διατροφή.

Εξάλλου, η δημοσιογράφος λατρεύει να γυμνάζεται και να τρώει σωστά!

Η Ελεονώρα «ανέβασε» ένα βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό με αφορμή την ερώτηση που λαμβάνει από αρκετές μανούλες για το πως είναι το σώμα της.

Η παρουσιάστρια έγραψε ένα μήνυμα αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες…

Χαρακτηριστικά έγραψε στο κείμενο που συνόδευε το βίντεο της:

«Είστε πολλές εκείνες που με ρωτάτε πως είναι στο σώμα μου μετά τη γέννα, και αν έχω επανέλθει. Αν έχω χάσει τα κιλά της εγκυμοσύνης, ή αν έχω παρατηρήσει διαφορές στο σώμα μου…

Τόσο καιρό δεν ένιωθα άνετα με την ιδέα να μοιραστώ τη σκέψη μου δημόσια γι αυτό το θέμα.

Έβλεπα και άλλες μαμάδες, από τον περίγυρο μου τόσο τον επαγγελματικό όσο και τον επαγγελματικό που ενώ είχαν φέρει και εκείνες πρόσφατα το μωρό τους στον κόσμο, φαίνεται σαν να μην γέννησαν ποτέ, και αναρωτιόμουν, εγώ τι λάθος έκανα;

Γιατί, όχι. Δεν έχω χάσει όλα τα κιλά της γέννας. Όχι, το σώμα μου δεν θυμίζει σε τίποτα το πως ήταν πριν. Ναι, έχω παρατηρήσει άπειρες διαφορές που με φέρνουν σε αμηχανία όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη.

Πήρα δέκα κιλά στην εγκυμοσύνη. Δεν ήταν πολλά, ίσα ίσα που ήταν στο πλαίσιο των λιγοστών κιλών που μπορεί να βάλει μία μέλλουσα μητέρα.

Με το που βγήκα από το μαιευτήριο έχασα τα 5. Από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα, δεν έχω χάσει γραμμάριο.

Πίστευα πως με το θηλασμό θα χάσω και περισσότερα απ όσο πήρα. Αλλά μάλλον ανήκω, όπως μου είπαν στην κατηγορία των γυναικών που ο θηλασμός τους κάνει κατακράτηση υγρών.

Κατά καιρούς, τους πρώτους μήνες έκανα μετρήσεις για να ελέγχω το ποσοστό λίπους μου, και δεν ήταν τόσο κακό. Ήταν όμως περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Είχα ξεκινήσει μία προσπάθεια και για γυμναστική, αλλά για μένα πλέον η γυμναστική δεν είχε την ίδια ουσία και αξία που είχε κάποτε στη ζωή μου. Κάποτε γυμναζόμουν πολύ γιατί μου άρεσε, γιατί υπήρχε μία υποδομή που με τη γυμναστική γινόταν ακόμα καλύτερη. Τώρα έπρεπε να γυμναστώ για να επανέλθω. Για να χάσω κιλά και να αδυνατίσω. Ένιωθα να πνίγομαι, να πιέζομαι, συν του ότι η φυσική μου κατάσταση δεν θυμίζει σε τίποτα αυτή που είχα παλαιότερα.

Η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη. Και παραμένει. Μία εικόνα πολύ διαφορετική από αυτή που ξέρατε, και από αυτή που ήταν. Μία εικόνα που θέλει πολλή δουλειά για να επανέλθει , και σίγουρα πολλή όρεξη. Αυτή δεν την έχω. Το έχω αποδεχτεί, το έχω συζητήσει. Δεν έχω καμία όρεξη να γυμναστώ. Νιώθω «αφημένη». Οι προτεραιότητες μου είναι άλλες αυτή τη στιγμή.

Αποφάσισα να μην με πιέσω. Ξέρω ότι θα επιστρέψω. Ξέρω τι σημαίνει για μένα να γυμνάζομαι.

Είναι δύσκολο να βλέπεις άλλες γυναίκες να έχουν ένα τέτοιο «σκαρί» που συγχωρεί εγκυμοσύνες.

Το δικό μου το dna δεν «θυμάται» τόσο καλά…

Τα μπράτσα μου έχουν χάσει τη γράμμωση τους και έχουν συγκεντρώσει τόσο νερό στο κάτω μέρος τους, που πλέον αποφεύγω να φοράω οτιδήποτε δεν έχει μανίκι.

Το στήθος μου, το κρύβω, γιατί νιώθω άβολα με το πόσο μεγάλο είναι. Ναι, θηλάζω ακόμα , εδώ και 8 μήνες. Ναι κάνω κάτι καλό για το παιδί μου. Αλλά όχι, ο εγκέφαλος μου αυτό δεν μπορεί να το διαχωρίσει.

Εκείνο που με πονάει περισσότερο είναι η κοιλιά μου.

Τέλος πια οι γραμμωμένοι κοιλιακοί. Τέλος η επίπεδη κοιλιά που έκανε σκιές ακόμα και στους πλάγιους, και όποιος τους έβλεπε έλεγε «πωω πωωω τι ωραίοι κοιλιακοί».

Η κοιλιά μου θυμίζει μαξιλάρι. Είναι τόσο μαλακή, από το νερό και τα συγκεντρωμένα υγρά, ίσως και από το περίσσιο λίπος. Είναι ταλαιπωρημένη από την εγκυμοσύνη και σε τίποτα δεν μαρτυρά τις άπειρες ώρες που την έχω αφιερώσει για να δείχνει σφιχτή και υγιής.

Το πόδια μου έχουν αποκτήσει κυτταρίτιδα μέχρι και γύρω από τα γόνατα. Νερά, νερά , παντού υγρά…. Το βλέπεις, το νιώθεις το πιάνεις.

Όλο αυτό με περιορίζει στο ντύσιμο, και στην προσωπική μου ζωή αλλά και στη ζωή της τηλεόρασης.

Πολλοί σχολιάζουν το ντύσιμο μου ότι είναι συντηρητικό και πως φορά πολλά «κλειστά». Εμ βέβαια, τι περιμένεις να δεις; Αυτά που εντέχνως κρύβω;»

Και ποια είναι η ψυχολογία μου σε όλο αυτό;

Η ψυχολογία μου είναι ένα «γιο γιο»

Από τη μία ναι, «έγινα μητέρα», από την άλλη ξέρω και άλλες γυναίκες που έκαναν ακριβώς το ίδιο και είναι πιο αδύνατες από ποτέ. «Ναι αλλά αυτές θηλάζουν;» Θα με ρωτήσεις; Και τι; «Αυτό είναι δικαιολογία θα σου πω;»

«Κιλά είναι χάνονται» Σκέφτομαι….

«Πρέπει να γυμναστείς» λέω στον εαυτό μου.

«Μήπως τρως παραπάνω;» Αναρωτιέμαι.

«Πως έγινες έτσι;» Το ερώτημα που με βασανίζει στις δύσκολες ώρες

«Μία χαρά είσαι , πριν λίγο γέννησες!» Η δήλωση μου στις καλές μέρες.

Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι όταν βλέπω τον άνδρα μου. Έχει κορμί κούρου. Αψεγάδιαστο. Αθλείται, το φροντίζει, τρώει σωστά. Τον κοιτάω από μακριά και τον θαυμάζω. Και αναρωτιέμαι «τι κάνει μαζί μου;» «άραγε από μέσα του με σχολιάζει ποτε; Με κρίνει αρνητικά»

Γιατί απ΄ έξω του, κάθε μα κάθε μέρα , μου λέει και μία και δύο και περισσότερες φορές πόσο όμορφη είμαι, πόσο «γκομενάρα» και με τις δικές μου σωματικές αλλαγές έχει πάντα μία δικαιολογία έτοιμη. Τεκμηριωμένη.

Ίσως φταίει και η ηλικία μου. Έγινα μητέρα στα 39. Πόσο γρήγορα να επανέλθω… Σκέφτομαι.

Όσο μου πάρει. Δεν θα με πιέσω.

Ναι έχω αλλάξει, αλλά όχι μόνο στο σώμα.»

Ευχαριστώ το σώμα μου για το δώρο μου που έδωσε. Το ευχαριστώ που είναι δυνατό και υγιές. Σίγουρα έχουμε χάσει για λίγο καιρό την επαφή μας, αλλά ξέρω πως σύντομα θα επιστρέψω.

Να λοιπόν πως νιώθω, να λοιπόν τι σκέφτομαι για το σώμα μου μετά τη γέννα.

πηγή