***
ΣΧ. Δε ξανάγινε!
Δεν προλαβαίνω ν' ανοίγω την πόρτα!
"Να τα πούμε;"
"Να τα πείτε, (βρε) παιδιά!
Ψάχνω ψιλά, χαλάω χοντρά...
"Μα, πού βρεθήκαν τόσα παιδιά;" αναρωτήθηκα.
Η γειτονιά μας έχει πολλά, μα αυτά, μου είναι γνωστά. Δεν τραγουδάνε... όλα. (Θέμα Πϊστης γονέων, διαφορετικής... ή κομπλεξαρίσματος, π.χ. κ.λ.π.)
"Να τα πείτε!" είπα σε δυο τρυφερούδια, που πολύ με συγκίνησαν... "Από πού μού έρχεστε, παιδάκια;" μού ξέφυγε και τα ρώτησα...
...Κάτι μουρμουρίζανε... έκανα πως κατάλαβα.
"Πείτε στην κυρία", φώναξε από παρακάτω, μια μαμά (δεν είχα εικόνα) "απ' την...."
"Σ' αυτό το σπίτι, πού 'ρθαμε...", συνέχιζαν τα μωράκια, μην μπερδέψουν την ροή...
.....
...Τί συγκίνηση!
"Και του χρόνου, παιδάκια μου! Και του χρόνου!"
Ποιο πρόγραμμα ημέρας και κολοκύθια....
Προτεραιότητα σήμερα έχουν τα παιδιά!
Πρέπει ν' ανοίγω την πόρτα!
...Να είναι η ήλιος που τα έβγαλε στους δρόμους;
...Να είναι το τσουχτερό κρύο... που λένε πως έρχεται;
...Να είναι η ανάγκη και οι τρύπιες τσέπες των μεγάλων;
...Νά 'ναι, γιατί αγαπάνε, όντως, τον Χριστό μας;
Όπως και νά 'χει, τόσο τα παιδάκια, όσο κι εμείς... οι άρχοντες! μάθαμε σήμερα, πως ο Χριστός μας, ξαναγεννιέται!
Τά 'κουσε κι ο ουρανός, τόσο Ψηλά, έφθασε το μήνυμα!
!!!
Άκουσα ποδοβολητό στη σκάλα! πάλι!
Κουδούνι!
Αργούσα!
"Περιμέν'τε, παιδιά!"
Έτρεξα, άνοιξα!
Μα πώς να τα φιλέψεις, μόνο;
Πώς να τα λυπηθείς και να τα σταματήσεις, να μην ξελαρυγκιαστούν, σήμερα;
Μαζί τους τραγουδάω κι εγώ, και κουνιέμαι, κιόλας, με ρυθμό!
Ειδικά, σ' αυτά... τα μεγαλύτερα παιδάκια, με τις τρανταχτές φωνές... κι από σπίτι με Βαθέα Πίστη, (είμαστε της Τάδε, εγγόνια!) ευγενέστατα παιδάκια, έλεγαν ευχές, μέχρι και που κατέβηκαν όλη την σκάλα!), το 'φχαριστήθηκα, γιατί ΤΡΑΝΤΑΞΑΝ... ότι έπρεπε... να τρανταχτεί... και στα χαμηλά, ακόμα και κάτω από τη γη!...
***
***
Καλήν ημέρα άρχοντες!
"ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ"!
***ΣΧ. Δε ξανάγινε!
Δεν προλαβαίνω ν' ανοίγω την πόρτα!
"Να τα πούμε;"
"Να τα πείτε, (βρε) παιδιά!
Ψάχνω ψιλά, χαλάω χοντρά...
"Μα, πού βρεθήκαν τόσα παιδιά;" αναρωτήθηκα.
Η γειτονιά μας έχει πολλά, μα αυτά, μου είναι γνωστά. Δεν τραγουδάνε... όλα. (Θέμα Πϊστης γονέων, διαφορετικής... ή κομπλεξαρίσματος, π.χ. κ.λ.π.)
"Να τα πείτε!" είπα σε δυο τρυφερούδια, που πολύ με συγκίνησαν... "Από πού μού έρχεστε, παιδάκια;" μού ξέφυγε και τα ρώτησα...
...Κάτι μουρμουρίζανε... έκανα πως κατάλαβα.
"Πείτε στην κυρία", φώναξε από παρακάτω, μια μαμά (δεν είχα εικόνα) "απ' την...."
"Σ' αυτό το σπίτι, πού 'ρθαμε...", συνέχιζαν τα μωράκια, μην μπερδέψουν την ροή...
.....
...Τί συγκίνηση!
"Και του χρόνου, παιδάκια μου! Και του χρόνου!"
Ποιο πρόγραμμα ημέρας και κολοκύθια....
Προτεραιότητα σήμερα έχουν τα παιδιά!
Πρέπει ν' ανοίγω την πόρτα!
...Να είναι η ήλιος που τα έβγαλε στους δρόμους;
...Να είναι το τσουχτερό κρύο... που λένε πως έρχεται;
...Να είναι η ανάγκη και οι τρύπιες τσέπες των μεγάλων;
...Νά 'ναι, γιατί αγαπάνε, όντως, τον Χριστό μας;
Όπως και νά 'χει, τόσο τα παιδάκια, όσο κι εμείς... οι άρχοντες! μάθαμε σήμερα, πως ο Χριστός μας, ξαναγεννιέται!
Τά 'κουσε κι ο ουρανός, τόσο Ψηλά, έφθασε το μήνυμα!
!!!
Άκουσα ποδοβολητό στη σκάλα! πάλι!
Κουδούνι!
Αργούσα!
"Περιμέν'τε, παιδιά!"
Έτρεξα, άνοιξα!
Μα πώς να τα φιλέψεις, μόνο;
Πώς να τα λυπηθείς και να τα σταματήσεις, να μην ξελαρυγκιαστούν, σήμερα;
Μαζί τους τραγουδάω κι εγώ, και κουνιέμαι, κιόλας, με ρυθμό!
Ειδικά, σ' αυτά... τα μεγαλύτερα παιδάκια, με τις τρανταχτές φωνές... κι από σπίτι με Βαθέα Πίστη, (είμαστε της Τάδε, εγγόνια!) ευγενέστατα παιδάκια, έλεγαν ευχές, μέχρι και που κατέβηκαν όλη την σκάλα!), το 'φχαριστήθηκα, γιατί ΤΡΑΝΤΑΞΑΝ... ότι έπρεπε... να τρανταχτεί... και στα χαμηλά, ακόμα και κάτω από τη γη!...
***
***
Θα το γράψω, γιατί, δεν ξανάγινε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι με διαβάζουν οι γειτόνοι... ή όσοι νοιάζονται για την γειτονιά μου (κι ιδιαίτερα για τις "κινήσεις" μου... το ήξερα!
Τό ότι θα μου κάνουν πλάκα, σήμερα, ομολογώ, δεν το περίμενα!
5 ακριβώς, χτύπησε το κουδούνι.
"Να τα πούμε; είπε ένα κοριτσάκι που είχε έρθει πρώτο - πρώτο και μόνη της το πρωί.
"Να τα πείτε!" είπα έκπληκτη, όταν είδα ν' ανεβαίνουν κι άλλα παιδιά, γνωστά...
"Πόσα είστε;"
Μετρηθήκαν.
5!
"Εσύ, δεν είχες έρθει το πρωί ή κάνω λάθος;"
"Ξαναήρθα πάλι!"
"Καλά έκανες! Πείτέ τα!"
Μπήκα μέσα να βρω το πορτοφόλι μου, έκπληκτη, μα πολύ, όμως!
Γείτονα, σε πόσα ταμπλό το παίζεις;
Αν σε δασκάλεψαν οι ανώτεροι... κρίμα να μπερδεύεις και να "παίζεις" με τα παιδάκια σου.
Εμένα, δεν μπορείς να με "παίξεις", όσο κι αν το προσπαθείς, είτε επειδή δεν αντέχεις την Πίστη μου, είτε γιατί σε "συμβουλεύουν"...
Μακάρι τα παιδάκια να ήρθαν μόνα τους, είτε για χαρτζιλίκι, είτε γιατί αγαπάνε τον Χριστό και την Παναγία, κι όχι τον Γιαγβέ και ξέρουν την Μαρία...
Γκε -γκε;
Να σε δω Χριστιανό Ορθόδοξο, αν άλλαξες κι εσύ, και κάνω τάμα, δυο μέτρα Σταυρό, θα ορθώσω στον κήπο μου...
Αυτά και οκ.
Αντέχω.
Είναι Αληθινή Πίστη που μου δίνει δύναμη και το ξέρεις!
Χαιρετίσματα... γραπτά.
"Χαρούμενα κι Ευτυχισμένα Χριστούγεννα"!
Νά 'ναι γερή η οικογένειά σου, κι εσύ.
Πίστευε όπου θέλεις, να μην με προκαλείς, μόνο, θέλω.