"Βρε, τον Ελύτη, όλα τα πρόλαβε! Τίποτα δεν άφησε άγραφο, και για μας! Ούτε τον τσίγκο... με την βροχή! Έλεος! Το σκεφτήκαν κι άλλοι, ίσως... μπορεί και να το σημειώσαν κάπου, (διατυπωμένο - ελαφρώς, αλλιώς), μα άντε να πείσεις, πως δεν "έκλεψες" δική του σκέψη!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ οι δοξασμένοι μας, μα... "έκοψαν" πολλά "πόδια" νεότερων γενεών.
Ότι και να σκεφτείς, ακόμα κι αν έχεις γράψει, δεν τολμάς να το πεις...
μην ακούσεις το γνωστό: "μας τά 'παν κι άλλοι!" κάτι σαν τα κάλαντα!
...Θυμήθηκα την πολυδιασμένη Μπίκα Μαρκατά - Πετρογιάννη που (κάπου έχω γράψει σκόρπια, τι μου έκανε το '96; με τις σακούλες μου... που πήγα σπίτι της, κι άνοιγε τυχαίες σελίδες ημερολογίων, και "διέταζε", διάβασέ μου εδώ, κι εδώ, κι αλλού.)
...Κι επαναλάμβανε. "Μα αυτό (ή το άλλο) το είπε και ο Τάδε, και ο Τάδε, και ο Τάδε, μόνο που εγώ για να βρω ποιος, και να θυμηθώ, πρέπει να κατεβάσω όλη την βιβλιοθήκη μου!
Και τα γράφεις κι εσύ, εν ροή, ενώ είσαι αδιάβαστη;"
Πού είσαι (ρε) φιλικότατον Μπίκα, να μου ταρακουνήσεις τώρα τα "φτερά;"
Τώρα που μέστωσα από ηλικία, παθήματα και εμπειρία, ακόμα και λίγο διάβασμα... κι ούτε που με νοιάζει, αν τα είπαν κι άλλοι και πως!
Καθένας ότι λέει, το λέει βάση συνθηκών ζωής, κι εκεί είναι η διαφορά.
Αθάνατη!
Δεν είπες τίποτα σοφό, μα έπραξες πολύ σοφά, αφήνοντας τα "πλούτη" σου, σε διαγωνισμούς και βραβεία παιδιών, υποτροφίες, κ.λ.π.
Πολλές φορές σε σκέφτομαι, σε διαβάζω κιόλας (απορούν οι παπάδες και κολώνουν στ' όνομα και με ρωτάνε, αν το έγραψα σωστά), θά 'θελα πολύ να βρω συγγενείς σου, να μάθω περισσότερα για σένα... αλλά, έτσι που "μπέρδεψα" την κατά τα άλλα "σοφή" ζωή μου (και γραφή μου), δεν προλαβαίνω να μάθω, ούτε τα νέα των συγγενών μου, πόσο μάλλον, ζώντων φίλων μου!
Ποτέ όμως δεν ξέρεις, τι παιχνίδια μπορεί να μας παίξει ο χρόνος!
ΥΓ. Τώρα;
Τί το κάνουμε το ξέσπασμα, που προέκυψε σε μια κόπυ ανάρτηση και κατέληξε... να βλογάμε... τα μη έχοντα "γένια" μας κι όλο το θέμα, έτσι, στα γρήγορα και επί τ' αυτά, κατάντησε, απ' την πόλη να έρχεται και στην κορφή κανέλα;
Το κρατάμε, απαλά, πολύ απαλά, όμως...
Με ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ, ΕΛΥΤΗ!
Με ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ, ΠΗΓΗ!
Μας προέκυψε τσίγκος... αρχή βροχής και κατόπιν σεισμός!
Αυτό πάντως, ούτε το έζησε, ούτε το έγραψε, ούτε και το κατέγραψε με μηχανή και τυχαία, μάλιστα, γιατί ήταν ανοιχτή!
Άλλη εποχή!
Γι' άλλα γεννηθήκαμε εμείς! Γι' άλλα!
Για άλλα θα γεννηθούν άλλοι! Για άλλα... κι είθε νά 'ναι ΚΑΛΑ!
***
Οκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ είναι η σωστή του θέση!
Σχ.
...Χαμογέλασα...
Εσείς γελάστε!
"Βρε, τον Ελύτη, όλα τα πρόλαβε! Τίποτα δεν άφησε άγραφο, και για μας! Ούτε τον τσίγκο... με την βροχή! Έλεος! Το σκεφτήκαν κι άλλοι, ίσως... μπορεί και να το σημειώσαν κάπου, (διατυπωμένο - ελαφρώς, αλλιώς), μα άντε να πείσεις, πως δεν "έκλεψες" δική του σκέψη!
ΑΘΑΝΑΤΟΙ οι δοξασμένοι μας, μα... "έκοψαν" πολλά "πόδια" νεότερων γενεών.
Ότι και να σκεφτείς, ακόμα κι αν έχεις γράψει, δεν τολμάς να το πεις...
μην ακούσεις το γνωστό: "μας τά 'παν κι άλλοι!" κάτι σαν τα κάλαντα!
...Θυμήθηκα την πολυδιασμένη Μπίκα Μαρκατά - Πετρογιάννη που (κάπου έχω γράψει σκόρπια, τι μου έκανε το '96; με τις σακούλες μου... που πήγα σπίτι της, κι άνοιγε τυχαίες σελίδες ημερολογίων, και "διέταζε", διάβασέ μου εδώ, κι εδώ, κι αλλού.)
...Κι επαναλάμβανε. "Μα αυτό (ή το άλλο) το είπε και ο Τάδε, και ο Τάδε, και ο Τάδε, μόνο που εγώ για να βρω ποιος, και να θυμηθώ, πρέπει να κατεβάσω όλη την βιβλιοθήκη μου!
Και τα γράφεις κι εσύ, εν ροή, ενώ είσαι αδιάβαστη;"
Πού είσαι (ρε) φιλικότατον Μπίκα, να μου ταρακουνήσεις τώρα τα "φτερά;"
Τώρα που μέστωσα από ηλικία, παθήματα και εμπειρία, ακόμα και λίγο διάβασμα... κι ούτε που με νοιάζει, αν τα είπαν κι άλλοι και πως!
Καθένας ότι λέει, το λέει βάση συνθηκών ζωής, κι εκεί είναι η διαφορά.
Αθάνατη!
Δεν είπες τίποτα σοφό, μα έπραξες πολύ σοφά, αφήνοντας τα "πλούτη" σου, σε διαγωνισμούς και βραβεία παιδιών, υποτροφίες, κ.λ.π.
Πολλές φορές σε σκέφτομαι, σε διαβάζω κιόλας (απορούν οι παπάδες και κολώνουν στ' όνομα και με ρωτάνε, αν το έγραψα σωστά), θά 'θελα πολύ να βρω συγγενείς σου, να μάθω περισσότερα για σένα... αλλά, έτσι που "μπέρδεψα" την κατά τα άλλα "σοφή" ζωή μου (και γραφή μου), δεν προλαβαίνω να μάθω, ούτε τα νέα των συγγενών μου, πόσο μάλλον, ζώντων φίλων μου!
Ποτέ όμως δεν ξέρεις, τι παιχνίδια μπορεί να μας παίξει ο χρόνος!
ΥΓ. Τώρα;
Τί το κάνουμε το ξέσπασμα, που προέκυψε σε μια κόπυ ανάρτηση και κατέληξε... να βλογάμε... τα μη έχοντα "γένια" μας κι όλο το θέμα, έτσι, στα γρήγορα και επί τ' αυτά, κατάντησε, απ' την πόλη να έρχεται και στην κορφή κανέλα;
Το κρατάμε, απαλά, πολύ απαλά, όμως...
Με ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ, ΕΛΥΤΗ!
Με ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ, ΠΗΓΗ!
Μας προέκυψε τσίγκος... αρχή βροχής και κατόπιν σεισμός!
Αυτό πάντως, ούτε το έζησε, ούτε το έγραψε, ούτε και το κατέγραψε με μηχανή και τυχαία, μάλιστα, γιατί ήταν ανοιχτή!
Άλλη εποχή!
Γι' άλλα γεννηθήκαμε εμείς! Γι' άλλα!
Για άλλα θα γεννηθούν άλλοι! Για άλλα... κι είθε νά 'ναι ΚΑΛΑ!