Τώρα ξαναγυρίζω

***

Τώρα ξαναγυρίζω

Τώρα ξαναγυρίζω.
Όπως ο Κοντορεβυθούλης.
Όχι ακολουθώντας
το βραδινό μονοπάτι με τα βότσαλα- βεβαιότητες,
τι είναι άλλωστε βέβαιο σήμερα;
Γυρίζω πίσω
πάνω στο τρενάκι
που διέσχιζε τη Νεάπολη,
τη συνοικία στην οποία μετακομίσαμε
από το Καπακλή.
Γιάννης Τσίγκρας

ΠΗΓΗ

***

ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ,
ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΡΓΟ

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΥΠΗΡΧΕ ΜΟΛΙΣ ΧΘΕΣ!

Τώρα ξαναγυρίζω, κι εγώ, Φίλε μου!
Σου μάζεψα δώρα το καλοκαίρι, στα χρωστώ!

...Αύγουστος 2018 ήταν και γύριζα στην θάλασσα με τις Προσευχές σου... και τα Υψηλά νοήματά σου...

Τα φωτογράφησα τότε... δεν είχαν απαγορευτεί ακόμα, δεν ήξερα, (ΔΕΣ ΕΔΩ - είναι ΕΔΩ), εξελίξεις! 
Μα και τώρα που το έμαθα, νομίζω πως το θέμα πρέπει να περάσει απ' την Βουλή, δεν φτάνει μόνο η Ένωση Λογοτεχνών, κ.λ.π. 

Αναμεταδίδω ΔΩΡΕΑΝ τον λόγο σου, Φίλε μου, άγνωστος ήσουνα και παραμένεις... τι να πουν και οι χιλιοδοξασμένοι φιλόσοφοι, ποιητές, λογοτέχνες, κ.λ.π. που ο λόγος τους κυκλοφορεί ελεύθερος, κι έχει γίνει ψωμοτύρι;
Γράφω πηγή, φωτογραφίζω, παραπέμπω, φτάνει! Διαφήμιση κάνω της Τέχνης σου, άλλοι παρακαλάνε ν' ασχοληθείς μαζί τους, και για σένα, ενώ θέλαν να σε "τιμήσουν", μας "τρομάζουν" με νόμους κι αστυνόμους;
...Μπέρδεψαν τις "τιμές", Φίλε μου, ενώ συνδράμαμε - εννοείται - οι "φίλοι", όπως και όσο μπορούσε ο καθένας!
Προσωπικά, προσβάλλομαι και δεν ανέχομαι να φιμώνουν την Τέχνη σου, για όποιον λόγο!
Αυτά και στεναχωριέμαι πολύ που σταθήκαμε ΑΝΑΞΙΟΙ να σε "Τιμήσουμε", όπως ακριβώς, σου άξιζε!
Είχα χάσει πάσα ιδέα, εδώ και χρόνια, για πολύ κόσμο των Γραμμάτων και των Τεχνών, είδα μια σπίθα δίκαιας ελπίδας, πίστεψα σ' αυτή, τώρα πια, ξέρω!
Σκοτάδια.

Είμαι ειλικρινέστατη. Έχασα την εμπιστοσύνη μου, στους πάντες και το λέω.

Ένα ποίημά σου για μένα, "κάτι" λέει (για την καθαρότητα της ψυχής της Κατερίνας Δε. Στα.Πα.), είναι βέβαιο πως θα με δικαιώσει σε "όποιο" δικαστήριο!
Κι αν όχι, της φυλακής τα σίδερα, είναι και για τις λεβέντισσες!
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε πρέπει να κλείσουν ΟΛΟΙ, και τα μπλογκς, και το Φεις, και όλα τα συναφή μέσα αναμετάδοσης της όποιας Τέχνης!

 Κι αυτή η φώτο (που είναι κακώς επεξεργασμένη), 
για να θυμούνται... 
οι γραμματισμένοι,
πως ήσουν σπόρος
κι εγώ πάντα,
πρόσφορο έδαφος για να "φυτρώσεις", γιατί ΑΞΙΖΕΣ ΠΟΛΛΑ, κι όλοι έκαναν τότε... την κορόϊδα!

Χώμα να με πατήσεις, Γιάννη, ΜΟΝΟ για σένα, ...πόσο μάλλον, τώρα που βρέχει, (και Λείπεις), όχι όμως να μας πνίξουν στην λάσπη και στην σιωπή! 

***

***
Βρήκα κι αυτό, ώσπου ν' ανέβουν οι φωτογραφίες:

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ είπε...

Οι τόποι που γνωρίσαμε δε χάνονται.
Κρεμιούνται στις λέξεις και τις χειρονομίες μας,αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας.
Τα "χνάρια" ήταν από μέταλο που έκαιγε.
Κι ακούμπησε την καρδιά μας.

3 Μαϊ 2011 11:18:00 π.μ

***
Αν για το καφενείο μου τα χνάρια, τότε, είχες πει αυτό, σίγουρα θα έμαθες τώρα... πόσο "έκαψαν" οι λέξεις σου, Φεύγοντας...

...Κι εγώ, θα σε ρωτούσα ... τώρα:
"Άξιζε τον κόπο, Γιάννη, να γραφτούν σε χαρτάκι οι λέξεις σου;

'Άξιζε", μου απάντησε γραπτώς ο Μάνος Ελευθερίου, στην αφιέρωση ενός βιβλίου του.
...Εσύ, νομίζω, είμαι σίγουρη, θα μου έλεγες:
"ΟΧΙ! "Σβήστέ τα, ΟΛΑ! Ποτέ μου δε νοιάστηκα για τα λεφτά, κι εσείς το θέσατε πρώτο! Με προσβάλλατε ανεπανόρθωτα!"

"ΚΑΛΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ, Φίλε μου!"

Έψαχνα φωτογραφίες με εξωκκλήσια της Ζαγοράς, θυμόμουνα τους Αγίους Πάντες της Ελίτσας, μα όχι, ότι εκείνη τη μέρα, ήταν η δική σου μέρα!...

...Συμπτώσεις!
Σα να ζήταγες απόψε τον λόγο!
Σα να θέλεις να ταρακουνήσεις συνειδήσεις, σα... να μεταφράζεται εκείνο το ένα και μοναδικό δικό σου όνειρο (κάπου το έχω γράψει).
Για να δούμε...

"...Ας ανακατευθούν! Μετά η Κατερίνα, θα βάλει τάξη..."
Κι ύστερα, ξύπνησα, φυσικά!
Ήταν πολύ ζωντανή και σίγουρη η φωνή σου.

***
Ας κρατήσω κι αυτό!
Χάνονται τόσο εύκολα τα αρχεία, ποτέ δεν ξέρεις! (Έχω και χάκερ!)
Προσευχή και τότε και τώρα και πάντα, Γιάννη!
Αιωνία σου η μνήμη, έτσι κι αλλιώς!

***

Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΟ ΚΑΘΑΡΟ ΤΗΣ ΒΙΩΜΑ

Η Αγάπη δεν ακούγεται σαν το τζιτζίκι

Στον κλωβό δυο ενωμένων παιδικών χεριών
Καταργεί πολύχρωμες παντιέρες
Και θριαβικά του θανάτου εμβατήρια
Αψίδες δεν ανυψώνει
Τείνει προς το σημείο
Μηδέν
Του λόγου
Κι έξαφνα
Ως πράξη
Γιγαντώνεται
Η Αγάπη ανάβει ένα φως
Στο σκοτάδι της ψυχής 
Όπου νυχτεριδόμορφοι πετούνε δαίμονες  
Υπάρχει ξένη προς 
Το
Ίδιον
Βλέπει τον Άλλο 
Κι όχι τους καθρέφτες

Την έμπονη προτείνει προσευχή:
Πέρα απ' την κούφη αγαπολογία
Να μας δοθεί να φτάσουμε
Στο καθαρό της 
Βίωμα

(Στην Κατερίνα Δε. Στα. Πα.)

***
ΠΗΓΗ

Και λίγη μουσική από την "γιγαντωμένη" φίλη σου Κατερίνα, κι όχι άδικα:

ΥΓ. Η προηγούμενη ροή των φωτογραφιών, είναι ΕΔΩ.