Δυο λόγια για τον Βασίλη Λαλιώτη

Με αφορμή τον Γιάννη Τσίγκρα, γνώρισα στο Φεις, (όπως οι περισσότεροι) τον αποδεδειγμένα, τελικά, Φίλο του Γιάννη.
Εκεί κατάλαβα, πως είναι και ο ίδιος Ποιητής και όχι μόνο, νομίζω, αλλά και εκδότης και πρώην δημοσιογράφος.
Εκεί κατάλαβα πως έχει γνώσεις πολλές, είναι δηλαδή πολύ διαβασμένος, εκεί κατάλαβα πως είναι και οξύθυμος και δεν χαρίζει κάστανα σε κανέναν.
Έβλεπα και την φωτογραφία του

σκίτσο... θυμίζει, περισσότερο!

Ας είναι. Με λίγα λόγια, είχα πλάσει μια εικόνα για εκείνον, Καλή μεν, μα δεν ασχολήθηκα περισσότερο (άλλωστε λείπω από κει, αγωνιώντας για την εξέλιξη του βιβλίου του Γιάννη, τον έψαχνα, αυτή είναι η αλήθεια μου, μακάρι να είχα τις γνώσεις και τον χρόνο, να τον καταλάβαινα περισσότερο!) είδα τελικά, πως έχει μπέσα.
Κράτησε τον λόγο του, σε κάτι πολύ δύσκολο και που σίγουρα, δεν έχουν κάνει άλλοι εκδότες!

Ωστόσο... ήθελα να πω, πως βλέποντάς τον από κοντά, στην εκδήλωση του Βόλου, είδα έναν τελείως διαφορετικό άνθρωπο, απ' αυτόν που είχε πλάσει η φαντασία μου.

Είδα ένα μεγάλο παιδί, να κλαίει συχνά και εύκολα, ειδικά στην αρχή, όταν μιλούσαν οι άλλοι για τον Γιάννη.
Αυτό ήταν για μένα, πολύ συγκλονιστικό.
Το "κράτησα" στα πολύ συν, για την εικόνα του.

Το πάθος του επίσης, για τα "Έργα" του Γιάννη, όσο και για τον ίδιο τον Γιάννη, ήταν κάτι που το είδαν όλοι και ήταν εξ ίσου συγκλονιστικό.

...Θέλω να πω, ο Γιάννης άργησε πολύ να χαρεί, μα ήταν πολύ τυχερός που του "στάθηκε" ένας τέτοιος εκδότης!

Τίποτα δε γίνεται τυχαία σ' αυτή την ζωή, ΟΛΑ έχουν κάποιον λόγο που γίνονται.
Θεωρώ πως πρέπει να τον γνωρίσουμε καλύτερα, ειδικά όσοι ενδιαφέρονται γενικώς για βιβλία, γι' αυτό και έφερα την σελίδα του blog του, δίπλα στην μπάρα.

https://vaslaliotis.blogspot.gr/

Προσωπικά του εύχομαι να είναι γερός, να έχει "Καλές Εμπνεύσεις" στα "γραφόμενά του και Επιτυχίες, όσο και στην δουλειά του, που την αγαπά ιδιαίτερα και δίνεται σ' αυτήν!

Τον "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ", ως φίλη κι εγώ του Γιάννη, που μας έδωσε την ευκαιρία, άνευ δικού του κέρδους, να έχουμε τα ποιήματά του, συγκεντρωμένα σε ένα βιβλίο. (Τούβλο το λέω συχνά, με την έννοια, να "χτυπήσει" τα κεφάλια των ηθελημένα, πρώην, κοιμισμένων.)

Σίγουρα "Ευχαριστώ" και τον εξίσου Καλό Ποιητή, Νίκο Βαραλή και Φίλο του Γιάννη, όπως και την αδελφή του, Ρούλα Παλαμάρη, αλλά αυτοί είναι Βολιώτες, είχαν "ΧΡΕΟΣ" απέναντί του, όπως κι εγώ και αρκετοί άλλοι, τους φτάνω να τους τα πω από κοντά.

Κι ένα υστερόγραφο:
Όσον αφορά τα ονόματα των συνδρομητών, όσο κι αν ο Βασίλης Λαλιώτης, το θεωρεί "συν", εγώ διαφωνούσα απ' την αρχή, γιατί νιώθω πως μειώνει την αληθινή αγάπη μας για τον Γιάννη.

Αφού προέκυψε έτσι, να φαίνονται, ας είναι για ΚΑΛΟ, γιατί - πικρή η αλήθεια, το "προαγόρασα" φθηνά, δε σημαίνει και αγάπησα ή στάθηκα, όσο έπρεπε, όταν έπρεπε και ήταν εν ζωή ο Γιάννης!

Σύκα- σύκα και σκάφη - σκάφη, Βασίλη!
Σου μοιάζω λιγάκι, η άσχετη!
Οι όντως πραγματικοί φίλοι του Γιάννη, ξέρουν καλά ποιοί ήταν οι φίλοι του, ποιοι τον βοήθαγαν επί της ουσίας, ποιοι διέδιδαν, έσωζαν και θαύμαζαν το έργο του.

Σέβομαι όμως τις κινήσεις σου και καταλαβαίνω τις προθέσεις σου, στο να δικαιωθεί, κάποτε, το έργο του Γιάννη, γιατί πολύ αργεί και δικαίως μας "θυμώνει"!

Εσείς ειδικά, οι "γνώστες" της Λογοτεχνίας, ξέρετε καλύτερα, αν και πόσο άδικο είναι.

Όπως είπες όμως, "έχει έναν ήλιο", Να, (δικό μου) και πολλά πουλιά που κελαηδάνε τριγύρω... "δεν έχει ανάγκη από Κρατικά Βραβεία."

Να είναι ΚΑΛΑ ο αγαπημένος του γιος, ο Γιώργος, οι υπόλοιποι συγγενείς του, όλοι οι Φίλοι του, κι ΟΛΟΣ ο κόσμος και του αρκεί!

Έτσι θα είναι και Εκεί ευτυχισμένος!

Όσο για μένα, επειδή ο Γιάννης δεν είναι βιβλίο, αλλά ο Φίλος που λείπει  και "στιγμές ζωής" που πολλές απ' αυτές πονάνε, ακόμα, συγχωρείστε με, όπου απουσιάζω.

Όταν μπορώ, όπως μπορώ...

Είναι και που καλοκαιριάζει και φέτος απαιτείται να είμαι και εκτός ίντερνετ, εφόσον θα λείπω.

Τώρα, αν ρωτήσεις γιατί τα έγραψα εδώ, θα απαντήσω, προέκυψε.
Ένα τηλεφώνημα θα ήταν.

Είμαι της γραφής και αυτών που μένουν, όμως κι εγώ, κι ίσως με καταλαβαίνεις.
Αν το δεις και πότε, δεν με νοιάζει.

Αρκεί που θα υπάρχει και εδώ και δεν θα απορούν για την "στάση" μου και άλλοι.