...με ξημέρωσε... και είμαι ακόμα, κάπως.
Δύσκολο κέντημα, αμέτρητες οι βελονιές, πολλά τα τσιμπήματα, πολύ φρέσκα τα ματώματα, δεν είμαι ακόμα σε θέση να τ' αγγίξω.
Νομίζω γενικά, πως αυτό το βιβλίο, δεν αγγίζεται με κανέναν απ' τους παλιούς, γνωστούς τρόπους.
Θεωρώ Ηρωίδα την Ελένη που το κέντησε, με αμέτρητα ερωτηματικά, μ' ένα μόνο "διότι" και άπειρα νυχτολούλουδα που σε μεθάνε νύχτα, μα η ζάλη τους κρατάει και το πρωί.
Αδυνατώ, για την ώρα, ίσως και για πολλές ακόμα, ώρες, να πω πως αισθάνθηκα...
...Άλλωστε, λίγη σημασία έχει αυτό.
Προέχει μόνο να πω: "Άξια και ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ! Ποτέ να μη ξαναβρεθεί γυναίκα στην θέση των Ηρωίδων, ούτε καν, στην θέση της συγγραφής, είτε από ανάγκη, είτε από υπόσχεση η "χρέος", σε μια Πατρίδα, που έτσι κι αλλιώς, θέλοντας ή μη, την κουβαλάμε μέσα μας, όσο μακριά κι αν είμαστε απ' αυτήν!"
...Ξημερώματα έψαξα την σελίδα της...
Είδα χαμόγελα, ήμουνα αλλιώς, έφυγα.
Το ίδιο έκανα και στις 10.
Είμαι ακόμα αλλού, όλα θέλουν την στιγμή τους, κρατάω την δικαιολογημένη επιβράβευσή της που ήταν η βιβλιοπαρουσίαση, να την δείτε εσείς, κι όταν νιώσω καλύτερα, να την δω κι εγώ, να χαμογελάσω ... να δω την όλη ιστορία, μόνο σαν ένα ΚΑΛΑ κεντημένο, βιβλίο!...
...Αυτά και με σφίξιμο ψυχής!
***
***
Δύσκολο κέντημα, αμέτρητες οι βελονιές, πολλά τα τσιμπήματα, πολύ φρέσκα τα ματώματα, δεν είμαι ακόμα σε θέση να τ' αγγίξω.
Νομίζω γενικά, πως αυτό το βιβλίο, δεν αγγίζεται με κανέναν απ' τους παλιούς, γνωστούς τρόπους.
Θεωρώ Ηρωίδα την Ελένη που το κέντησε, με αμέτρητα ερωτηματικά, μ' ένα μόνο "διότι" και άπειρα νυχτολούλουδα που σε μεθάνε νύχτα, μα η ζάλη τους κρατάει και το πρωί.
Αδυνατώ, για την ώρα, ίσως και για πολλές ακόμα, ώρες, να πω πως αισθάνθηκα...
...Άλλωστε, λίγη σημασία έχει αυτό.
Προέχει μόνο να πω: "Άξια και ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ! Ποτέ να μη ξαναβρεθεί γυναίκα στην θέση των Ηρωίδων, ούτε καν, στην θέση της συγγραφής, είτε από ανάγκη, είτε από υπόσχεση η "χρέος", σε μια Πατρίδα, που έτσι κι αλλιώς, θέλοντας ή μη, την κουβαλάμε μέσα μας, όσο μακριά κι αν είμαστε απ' αυτήν!"
...Ξημερώματα έψαξα την σελίδα της...
Είδα χαμόγελα, ήμουνα αλλιώς, έφυγα.
Το ίδιο έκανα και στις 10.
Είμαι ακόμα αλλού, όλα θέλουν την στιγμή τους, κρατάω την δικαιολογημένη επιβράβευσή της που ήταν η βιβλιοπαρουσίαση, να την δείτε εσείς, κι όταν νιώσω καλύτερα, να την δω κι εγώ, να χαμογελάσω ... να δω την όλη ιστορία, μόνο σαν ένα ΚΑΛΑ κεντημένο, βιβλίο!...
...Αυτά και με σφίξιμο ψυχής!
***
και όλη η ατραξιόν 
Για όσους δεν κατάφεραν να είναι μαζί μας εχθές μπορούν να δουν όλη την εκδήλωση εδω!
...Μόλις τελείωσε το βιντεάκι. Επιτέλους, μπόρεσα να χαμογελάσω κι εγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέρ καλυμμένη!
Να είσαι ΚΑΛΑ, Ελένη μου, να γράφεις και να περιτριγυρίζεσαι πάντα από ανθρώπους που σ' αγαπάνε αληθινά, σε σέβονται και σε εκτιμάνε!
Πολλά με συγκίνησαν και στο βιβλίο και στην εκδήλωση, δε θα σταθώ όμως άλλο, είναι ν' αντέχεις (κι ούτε η ίδια δεν το άντεξες, όπως λες!), θέλω να κάνω μια ένσταση, μόνο!
Σελ. 212 που λες για ποια συναισθήματα εκφράζουν τα λουλούδια, αδικείς τα κυκλάμινα του βουνού!
Που είναι ταπεινά, αντέχουν τις όποιες δυσκολίες, υπάρχουν για να δείχνουν την ελπίδα, κ.λ.π.
"Παραίτηση και αποχαιρετισμό" ίσως να δηλώνουν τα κλωνοποιημένα κυκλάμινα της πόλης, με τα διάφορα χρώματα!
Αυτό μόνο, γιατί προσβάλθηκαν τα κυκλάμινα του αγαπημένου μου βουνού!
"Εύγε" σε όλους σας, με ιδιαίτερο στην Αναστασία, για τον Ζακ!
Καλή συνέχεια και επιτυχία!
Καληνύχτα!