Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Το μίσος

Το μίσος
το μίσος έρχεται σιγά - σιγά
και φωληάζει στην καρδιά
Κρύβεται στην αρχή,
σαν αδιαφορία μοιάζει
Μετά βγαίνει απ' την κρυψώνα του
και με τα λόγια του
προσπαθεί να σε αλλάξει.
Όταν, τελείως, αφεθείς,
σε έχει πια... αρπάξει.
Και τότε δεν έχει τελειωμό
του μίσους, ο σφιχτός ... κλοιός...
που δεν λέει να ησυχάσει...
Φωτογραφία της Lamprini Tisolmi.

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις
Σχολιάστε

3 σχόλια:

  1. α, κι αυτο΄... ωωω... το θεώρησα λίγο σκληρό... για το φέις, αλλά έζησα... για να το γράψω... κι έπρεπε να το βάλω κάπου... σε λίγο θα μπει και σταμπλογκ...

    μερσι που τοβαλες...

    φιλιά... (ψάχνω τον ναό της Μακρυνιτσας... :) = χαμόγελο)

    φιλιά με αγαπη , βεβαίως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το έφερα εδώ, Λαμπρινή, γιατί είναι μια μεγάλη αλήθεια και δεν πρέπει κανείς μας να πέφτει σ' αυτή την παγίδα! Είναι ένα κακό φίδι που μπορεί να βρεθεί μέσα μας, κι αν το ταίσουμε, το ίδιο θα γυρίσει και θα μας φάει!
    Αν διαπιστώσουμε πως μας επέλεξε, πίνουμε λίγο Αγιασμό και το εξαφανίζουμε. Είναι κάτι σαν τον καρκίνο. Μακριά του. Ποτέ ταίσμα.
    Η αδιαφορία δεν είναι μίσος, μη μπερδεύεσαι!
    Μίσος είναι να θέλεις το κακό του άλλου. Ουδεμία σχέση έχει με το μακριά και αγαπημένοι ή με το με πονάς ή με το δεν τιαριάζουμε ή (κ.λ.π.)
    Φιλιά με αγάπη, έτσι κι αλλιώς, άσχετα αν δεν την εκλαμβάνεις σε πακέτο συχνότητας...
    Καμιά φορά, μπορεί να είναι και προστασία, αυτό που φαίνεται σαν αδιαφορία.
    Στην Άλλη ζωή ο καθένας μας ανοίγει τα δεφτέρια του, Λαμπρινή!
    Μη ξεγελιέσαι πάντα με ότι φαίνεται!
    Να σε προσέχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ταιριάζουμε, κεκτημένη ταχύτητα και χωρίς πλήκτρο α!

    ΑπάντησηΔιαγραφή