ΑΘΗΝΑ ΛΑΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ εικαστικός
Ο έρωτας της δημιουργίας
Ο έρωτας της δημιουργίας
– όταν τρέχεις για να φθάσεις στον υπολογιστή σου και να συμπληρώσεις στο γραπτό σου κάτι που
σου ήρθε αίφνης στο μυαλό εκείνη την ώρα, όταν πετάγεσαι επάνω τα μεσάνυκτα φωνάζοντας, «έχω
μια ιδέα» και αρπάζεις πινέλα, χρώματα και στήνεσαι μέχρι πρωίας μπρος στο τελάρο σου ή στήνεσαι
μπρος στο πιάνο σου περιτοιχισμένος από νότες, όταν ξαφνικά ψάχνεις για στυλό και χαρτί και γράφεις
όπου βρεις ξεχνώντας που βρίσκεσαι ή που πας, γιατί κάποιο ιδεώδες σου, σου πιπιλάει το μυαλό
ασταμάτητα, τότε σίγουρα είσαι πλημμυρισμένος από τον έρωτα της δημιουργίας!
Eίναι η θρησκεία του αιώνιου πάθους που υπάρχει μέσα σου σαν φωτιά και σου καίει τα σωθικά, καθώς φουντώνει εκεί που δεν το περιμένεις. Μοιάζει σαν τοίχος που γκρεμίζετε αναπάντεχα ανοίγοντας σου τους ορίζοντες και αρχίζει τότε να κατακλύζεται η ψυχή σου από μια ερωτική ιστορία που σου δίνει την ανείπωτη δύναμη να πραγματώσεις αυτό που σου έχει καρφωθεί ξαφνικά στο μυαλό. Κι έχεις αγωνία, πυρετό, υπερένταση, προσπαθώντας να εκτελέσεις την εντολή του πνεύματος σου και να την σκαρώσεις πάνω σ’ ένα κομμάτι μουσαμά, σε μια κόλα χαρτί, σε μια πέτρα, νιώθοντάς την ξεκάθαρα να υφίσταται πρόθυμη μέσα στο μεδούλι σου, γιατί τότε κοιτάζοντας τον όγκο του τετράγωνου μαρμάρου – εσύ ο δημιουργός – βλέπεις έτοιμη τη φιγούρα μέσα σ’ αυτό, και ξεκινάς τη διαδρομή όπως ο αθλητής τον αγώνα δρόμου, και σμιλεύεις ασταμάτητα μέχρι να φθάσεις στο τέρμα και να αντικρίσεις εμπρός σου, ακριβώς αυτό που οραματίστηκες σε μια τυχαία, αλλά τόσο γκαστρωμένη στιγμή. Και δίνεις το τελευταίο χτύπημα, βάζεις την έσχατη πινελιά, πατάς την τελευταία νότα και σηκώνεσαι υπνωτισμένος, ιδρωμένος, αλλά ξεχειλισμένος από συναισθήματα αποζημιώσεως, ηθικής ανταμοιβής και επιβράβευσης, συναισθήματα μεγαλεπήβολης ευτυχίας και ενθουσιασμού, γιατί νιώθεις ψωμωμένος με εσωτερικό γνώρισμα, με ποικιλόχρωμους γενεσιουργούς, πολέμιος, με όπλο το όργωμα του πνεύματος σου και ασπίδα την εμβρυακή ποθητή απομόνωση σου, χρησιμοποιώντας το χρόνο σου σαν μποναμά!
Κι αναρωτιέσαι: Τι είναι όλο αυτό το τρομερό, υπεραισθητό ταξίδι δημιουργίας και ευχαρίστησης, που με την θεληματική και κατευθυνόμενη από το πνεύμα σου εργασία, δίνει ψυχή στο γήινο ματεριαλιστικό σώμα; Τι είναι αυτό που ζεις και σε κατακλύζει με άθραυστες ισχυρές στιγμές ευδαιμονίας, σε κάνει να νιώσεις μέσα στο στήθος φουσκονεριά, πλεονεκτικότητα, αυτό που σε δικαιώνει και σου φανερώνει ότι είσαι ξεχωριστός, που σε σπρώχνει να υπερβείς τον εαυτό σου και να «ανθήσεις», να «καρποφορήσεις», σε λυτρώνει, σε απελευθερώνει, αυτό που συναθροίζει όλες τις εντέλειες που μπορεί να συλλέξει το πνεύμα σου, που σε ωθεί αχόρταγα σε παράφορη επιθυμία για απεριόριστες απογειώσεις, σε φθάνει στο υψηλότερο σημείο τής ανθρώπινης πνευματικής ακμής σου, αυτό που σου δίνει τόσο άφθονη και άυλη ανταμοιβή, ώστε σε συμφιλιώνει ακόμα και με την ανεξερεύνητη διαδικασία της ανυπαρξίας και σε πείθει δίνοντας σου φτερά, ότι φεύγοντας από τον κόσμο τούτο θα εξακολουθείς να υπάρχεις μέσα από το δημιούργημα σου που θα είναι πάντα το όχημα της ατελείωτης αναφοράς και της ενθύμησης του δικού σου είναι, το όχημα όπου ένα κομμάτι της ψυχής σου θα διανύει ανεμοσκορπισμένο σαν αστρόσκονη τους αιώνες;
Μα τι άλλο μπορεί να είναι, από την αποθέωση του έρωτα! Όταν εκσφενδονίζοντας τα τόξα του σε χτυπάει ίσια στην καρδιά, σε πλήττει ηδονικά ίσια στο πνεύμα! Τι άλλο μπορεί να είναι από ένα σύνολο συναισθημάτων της ζωντανής και παντοτινής έντονης ψυχικής σου ορμής, τι άλλο από δύναμη, από πνευματική ευρωστία, από εξουσία του εαυτού σου όταν μπορείς να ψάξεις στον δικό σου ορίζοντα, στον δικό σου παράδεισο, να βρεις αυτό που ονειρεύεσαι και πεθαίνεις γι’ αυτό, αυτό που σου ανοίγει τα φτερά και πετάς ολοκληρωτικά ελεύθερος, εκεί όπου ο χρόνος σταματά, εκεί όπου υπάρχεις μόνον εσύ και η γενεσιουργός πρόκληση της δημιουργίας!
Τυχερός όποιος στηθοκρούεται απ’ τον έρωτα και νιώθει σφόδρα μερακλωμένος σε κάθε του αξιοευλόγητη στιγμή! Τυχερός αυτός που του αποκαλύπτετε η αλήθεια και την μετατρέπει σε επιτέλεση, τυχερός όποιος μπορεί να φθάσει με την αυτοέκφραση του σε ολοκληρωτικό πνευματικό οργασμό!
Αθηνά Λατινοπούλου
σου ήρθε αίφνης στο μυαλό εκείνη την ώρα, όταν πετάγεσαι επάνω τα μεσάνυκτα φωνάζοντας, «έχω
μια ιδέα» και αρπάζεις πινέλα, χρώματα και στήνεσαι μέχρι πρωίας μπρος στο τελάρο σου ή στήνεσαι
μπρος στο πιάνο σου περιτοιχισμένος από νότες, όταν ξαφνικά ψάχνεις για στυλό και χαρτί και γράφεις
όπου βρεις ξεχνώντας που βρίσκεσαι ή που πας, γιατί κάποιο ιδεώδες σου, σου πιπιλάει το μυαλό
ασταμάτητα, τότε σίγουρα είσαι πλημμυρισμένος από τον έρωτα της δημιουργίας!
Eίναι η θρησκεία του αιώνιου πάθους που υπάρχει μέσα σου σαν φωτιά και σου καίει τα σωθικά, καθώς φουντώνει εκεί που δεν το περιμένεις. Μοιάζει σαν τοίχος που γκρεμίζετε αναπάντεχα ανοίγοντας σου τους ορίζοντες και αρχίζει τότε να κατακλύζεται η ψυχή σου από μια ερωτική ιστορία που σου δίνει την ανείπωτη δύναμη να πραγματώσεις αυτό που σου έχει καρφωθεί ξαφνικά στο μυαλό. Κι έχεις αγωνία, πυρετό, υπερένταση, προσπαθώντας να εκτελέσεις την εντολή του πνεύματος σου και να την σκαρώσεις πάνω σ’ ένα κομμάτι μουσαμά, σε μια κόλα χαρτί, σε μια πέτρα, νιώθοντάς την ξεκάθαρα να υφίσταται πρόθυμη μέσα στο μεδούλι σου, γιατί τότε κοιτάζοντας τον όγκο του τετράγωνου μαρμάρου – εσύ ο δημιουργός – βλέπεις έτοιμη τη φιγούρα μέσα σ’ αυτό, και ξεκινάς τη διαδρομή όπως ο αθλητής τον αγώνα δρόμου, και σμιλεύεις ασταμάτητα μέχρι να φθάσεις στο τέρμα και να αντικρίσεις εμπρός σου, ακριβώς αυτό που οραματίστηκες σε μια τυχαία, αλλά τόσο γκαστρωμένη στιγμή. Και δίνεις το τελευταίο χτύπημα, βάζεις την έσχατη πινελιά, πατάς την τελευταία νότα και σηκώνεσαι υπνωτισμένος, ιδρωμένος, αλλά ξεχειλισμένος από συναισθήματα αποζημιώσεως, ηθικής ανταμοιβής και επιβράβευσης, συναισθήματα μεγαλεπήβολης ευτυχίας και ενθουσιασμού, γιατί νιώθεις ψωμωμένος με εσωτερικό γνώρισμα, με ποικιλόχρωμους γενεσιουργούς, πολέμιος, με όπλο το όργωμα του πνεύματος σου και ασπίδα την εμβρυακή ποθητή απομόνωση σου, χρησιμοποιώντας το χρόνο σου σαν μποναμά!
Κι αναρωτιέσαι: Τι είναι όλο αυτό το τρομερό, υπεραισθητό ταξίδι δημιουργίας και ευχαρίστησης, που με την θεληματική και κατευθυνόμενη από το πνεύμα σου εργασία, δίνει ψυχή στο γήινο ματεριαλιστικό σώμα; Τι είναι αυτό που ζεις και σε κατακλύζει με άθραυστες ισχυρές στιγμές ευδαιμονίας, σε κάνει να νιώσεις μέσα στο στήθος φουσκονεριά, πλεονεκτικότητα, αυτό που σε δικαιώνει και σου φανερώνει ότι είσαι ξεχωριστός, που σε σπρώχνει να υπερβείς τον εαυτό σου και να «ανθήσεις», να «καρποφορήσεις», σε λυτρώνει, σε απελευθερώνει, αυτό που συναθροίζει όλες τις εντέλειες που μπορεί να συλλέξει το πνεύμα σου, που σε ωθεί αχόρταγα σε παράφορη επιθυμία για απεριόριστες απογειώσεις, σε φθάνει στο υψηλότερο σημείο τής ανθρώπινης πνευματικής ακμής σου, αυτό που σου δίνει τόσο άφθονη και άυλη ανταμοιβή, ώστε σε συμφιλιώνει ακόμα και με την ανεξερεύνητη διαδικασία της ανυπαρξίας και σε πείθει δίνοντας σου φτερά, ότι φεύγοντας από τον κόσμο τούτο θα εξακολουθείς να υπάρχεις μέσα από το δημιούργημα σου που θα είναι πάντα το όχημα της ατελείωτης αναφοράς και της ενθύμησης του δικού σου είναι, το όχημα όπου ένα κομμάτι της ψυχής σου θα διανύει ανεμοσκορπισμένο σαν αστρόσκονη τους αιώνες;
Μα τι άλλο μπορεί να είναι, από την αποθέωση του έρωτα! Όταν εκσφενδονίζοντας τα τόξα του σε χτυπάει ίσια στην καρδιά, σε πλήττει ηδονικά ίσια στο πνεύμα! Τι άλλο μπορεί να είναι από ένα σύνολο συναισθημάτων της ζωντανής και παντοτινής έντονης ψυχικής σου ορμής, τι άλλο από δύναμη, από πνευματική ευρωστία, από εξουσία του εαυτού σου όταν μπορείς να ψάξεις στον δικό σου ορίζοντα, στον δικό σου παράδεισο, να βρεις αυτό που ονειρεύεσαι και πεθαίνεις γι’ αυτό, αυτό που σου ανοίγει τα φτερά και πετάς ολοκληρωτικά ελεύθερος, εκεί όπου ο χρόνος σταματά, εκεί όπου υπάρχεις μόνον εσύ και η γενεσιουργός πρόκληση της δημιουργίας!
Τυχερός όποιος στηθοκρούεται απ’ τον έρωτα και νιώθει σφόδρα μερακλωμένος σε κάθε του αξιοευλόγητη στιγμή! Τυχερός αυτός που του αποκαλύπτετε η αλήθεια και την μετατρέπει σε επιτέλεση, τυχερός όποιος μπορεί να φθάσει με την αυτοέκφραση του σε ολοκληρωτικό πνευματικό οργασμό!
Αθηνά Λατινοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου