...Σιωπηλά "κραυγάζει" το Σχολείο του Ρήγα Φεραίου - Ζαγοράς, φέτος.

...Σιωπηλά "κραυγάζει" το Σχολείο του Ρήγα Φεραίου - Ζαγοράς, φέτος.

"ΚΛΕΙΣΤΟΝ"... από πέρ'σι.

Του χρόνου (ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ, αν ζω!) ... ίσως φωτογραφίζω... ανεκτίμητης αξίας, πέτρινο ... σωρό.

Όπως Προσεύχομαι στον Άι- Γιάννη, το ίδιο κάνω και με τον Ρήγα...
Ποιος ξέρει κι είναι σίγουρος, πως και οι ΗΡΩΕΣ, δεν 'γίναν Άγιοι;

"Κράτα και φέτος..." του λέω. "Κάνε λιγάκι, ΥΠΟΜΟΝΗ, ακόμα! Άντεξε! Μπορείς!"

...Και Εκείνος, μού δίνει τα Σημάδια του, όλο και λιγότερα... όμως!

Σα να μου λέει:
"Δεν αξίζει.... η εποχή σας.... Καλύτερα... ερείπια... για να μάθετε να "εκτιμάτε"... Πάρε εσύ κυκλάμινα, δες και την μικρή ελπίδα... που σου "δείχνω", (ότι υπάρχει, ακόμα), μη λυπάσαι (εσύ), για μένα, "σ' ακούω" πάντα, ότι μου λες... (θυμήσου πέρ'σι... το Σημάδι μου... απλόχερα στο έδωσα, γιατί το άξιζες...) προχώρα στον δρόμο σου, έχεις ανήφορο, ακόμα... πάλι! Βλέπω ότι έρχεσαι συχνά, ξέρω ότι ανησυχείς... προχώρα, ήδη, άργησες! Δεν ζεις εδώ, δεν με "χόρτασες", δεν με συνήθισες όπως οι άλλοι, δεν με βαρέθηκες.... γι' αυτό και με συμπονείς...."

Υγ. Οι φωτογραφίες αυτές είναι του Νοέμβρη 2018.
Τον "φλέρταρα" πολύ, φέτος...
Έτυχε.
Μακάρι η τόση λύπη μου, να είναι για ΚΑΛΟ και να δω να γίνονται επειγόντως έργα, πριν πιάσει ο βαρύς χειμώνας!
Όσοι δρόμοι και να χαλάσουν, γίνονται...
Έχουμε και πόδια...
Άμα πέσει όμως το Ιστορικό Σχολειό μας... κι αν παραμένει όρθιο και "ΚΛΕΙΣΤΟΝ", ένα και το αυτό... σχεδόν!