***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
***
Φίλες και φίλοι- τελειώσαμε. Από σήμερα, όσοι με θεωρούν πραγματικά φίλο, με βρίσκουν στο μπλογκ giannistsigkras2012. blogspot. com ή στο μέιλ giannistsigkras@gmail.com
***
***
***
***
***
***
ΛΙΓΟ ΜΑΚΡΥΤΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Τα θερμά απομεσήμερα
Κι ενώ οι νοικοκυρές
Του μετασεισμικού Συνοικισμού Αναπήρων
Τραβούσαν ψάθινες καρέκλες, με ρόκες , πάνω τους, και πλεκτά
Και μάζευαν τη στίξη της πορείας αλόγων μεσημβρινών πλανοδίων
Τροφή για το πουρναράκι και τις φθισικές μπιγκόνιες της αυλής
΄
Εμείς
Τα θερμά απομεσήμερα
Κι ενώ οι νοικοκυρές
Του μετασεισμικού Συνοικισμού Αναπήρων
Τραβούσαν ψάθινες καρέκλες, με ρόκες , πάνω τους, και πλεκτά
Και μάζευαν τη στίξη της πορείας αλόγων μεσημβρινών πλανοδίων
Τροφή για το πουρναράκι και τις φθισικές μπιγκόνιες της αυλής
΄
Εμείς
Σκύβαμε
Στα πολύχρωμα χωνιά
Των παραμελημένων νυχτολούλουδων
Που άνοιγαν στα πεζοδρόμια
Στα πολύχρωμα χωνιά
Των παραμελημένων νυχτολούλουδων
Που άνοιγαν στα πεζοδρόμια
Περιμέναμε ν' ακούσουμε εντός τους
Το τελευταίο "σ' αγαπώ" του παππού
Που είδαμε να χάνεται
Κάτω
Απ' το χώμα
Το τελευταίο "σ' αγαπώ" του παππού
Που είδαμε να χάνεται
Κάτω
Απ' το χώμα
Αργότερα μάθαμε για τα mirabilis
Τη
Μερική
Κρίση
Τη
Μερική
Κρίση
Και τον
Ουρανό
Ουρανό
***
Ioannis Tsigkras ΗΓΓΙΚΕΝ
Ήγγικεν ο Καιρός
Ν' αναπαυθεί και
Ο
Ποιητής
Στο Μαυσωλείο του
Σε άκοπο σκονισμένο βιβλίο
Αιχμηρός
Βέβαια
Ακόμη
Όπως
Ένας μικρός
Νεκρός σκατζόχοιρος
Στα χέρια των παιδιών
Ήγγικεν ο Καιρός
Ν' αναπαυθεί και
Ο
Ποιητής
Στο Μαυσωλείο του
Σε άκοπο σκονισμένο βιβλίο
Αιχμηρός
Βέβαια
Ακόμη
Όπως
Ένας μικρός
Νεκρός σκατζόχοιρος
Στα χέρια των παιδιών
***
Τετάρτη, 22 Φεβρουαρίου 2012
TA ΠΡΩΤΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ
TA ΠΡΩΤΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ
- Ο Θανάσης ο διαπορθμευτής κέρδισε τα ισότιμα των μελλοντικών οβολών του «εύγε», περνώντας τους γέροντες γονείς του πάνω σε μια πλατιά σανίδα που οδηγούσε σπρώχνοντας μ’ ένα καλάμι – από την εξώθυρα στην αυλόπορτα του σπιτιού τους. Περνούσε πλάι σε τυλιγμένα σε δίχτυ περιστέρια, μια μέρα που μύριζε έντονα πρωϊνό περίπατο σαλιγκαριών.
- «… κατά την οποία ορίζονται οι σχέσεις που υφίστανται ανάμεσα στα κείμενα, η ανάλυση και η προσέγγιση ενός λογοτεχνικού κειμένου ως ανακατανομή των συστατικών από προγενέστερα κείμενα» σημείωσε εκεί, στο τραπεζάκι του ζαχαροπλαστείου. Ενώ τελείωνε, μία ψηλόλιγνη γυναίκα ακούμπησε μπροστά του ένα άδειο ποτήρι.
- Τα φθινοπωρινά μεσημέρια, οι άγιοι και οι νεκροί στάζουν από τα θυμητάρια και, ανεβαίνοντας τους όχθους, μαζεύουν τα πρώτα κυκλάμινα.
Γιάννης Τσίγκρας
Γιάννης Τσίγκρας
***
Δευτέρα, 24 Δεκεμβρίου 2012
***
Τρίτη, 22 Ιανουαρίου 2013
Η ΠΙΟ ΠΙΚΡΗ ΑΛΙΣΑΧΝΗ
Η ΠΙΟ ΠΙΚΡΗ ΑΛΙΣΑΧΝΗ
Η πιο πικρή αλισάχνη
Δεν τυλίγει συνήθως έναν εσμό ναυτίλων
Που ακολουθεί
Κάτω από αίθριο ουρανό,
Το ρυθμό ενός καθαρού ιωνικού
Μαρς.
Ούτε μονάχα συντονίζει
Το προκυμαίο βήμα
Του παρελαύνοντος
Παιδιού-πίσω από ένα
Δεμένο με κορδέλα, γλάρο.
Τα χέρια μας
Πλάι στην προκυμαία
Χτυπάειαυτή
Η, στην αφή, αδαμάντινη
Των κυμάτων σκόνη.
Χέρια απλωμένα που θυμίζουν
Του Πέτρου την
Κραυγαλέα ικεσία
Που κάποτε σκέπασε το βουητό
Της Τιβεριάδας:
«Έστω κι αν
Κι οι έντεκα έζησαν
Την πίστη και τη λαχτάρα μου,
Να περπατήσω
Πλάι
Σου
Πάνω στο κύμα
Βουλιάζω
Κύριε,
Χάνομαι-
Χωρίς να με κρατάς».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ-ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
Αναρτήθηκε από Γιάννης Τσίγκρας
***
Σάββατο, 9 Μαρτίου 2013ΦΕΥ
Πεποίθαμεν,φευ, επ' άρχοντας
Πεποίθαμεν,φευ, επ' άρχοντας
Ένα κομμάτι ψωμί ζητούσαμε
Και
Μας είχαν τάξει παντεσπάνι
Και
Μας είχαν τάξει παντεσπάνι
Εκείνο που είδαμε
Που
Στο κορμί μας
Νιώσαμε
Ήσαν οι κοφτεροί βράχοι
Που
Στο κορμί μας
Νιώσαμε
Ήσαν οι κοφτεροί βράχοι
Φτάσαμε κάποτε στο τέλος
Της χαράδρας
Που μας έσπρωξαν
Οι εκλεκτοί
Της χαράδρας
Που μας έσπρωξαν
Οι εκλεκτοί
Φτάσαμε
Αιμάσσοντες
Αλλά χαρούμενοι
Αιμάσσοντες
Αλλά χαρούμενοι
Είχαμε σώσει τελικά
Τα χέρια
Τα χέρια
Πώς χωρίς τους
Θα χειροκροτούσαμε
Τους επόμενους
Υιούς
Ανθρώπων;
Θα χειροκροτούσαμε
Τους επόμενους
Υιούς
Ανθρώπων;
***
***
Ευτυχισμένο και δημιουργικό 2013!
Ό,τι και να γράψεις το βρίσκω θεσπέσιο!
Είναι, κατά τη γνώμη μου, ποίημα που θα μπορούσε να γράψει υπερσυναισθηματικός φυσικοχημικός ή μουσικός.
Η αφαίρεση που διαπιστώνετε, αποτελεί την- εν στίχω-εξεικόνιση του υλικού ελάχιστου,το οποίο όμως βρίσκεται μακριά από το απλό, αφού χρησιμοποιούνται για τη σύνθεσή του λέξεις, ούτε-λόγω της αναξιότητάς μου-μπορεί ν'αναφερθεί στον ΕΝΑΝ ΑΠΛΟ.
Γιάννης
ό,ΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΣΕ ΟΛΟΥς ΣΑς.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥς ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΜΑς,
ΥΙΩΤΑ, ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ, ΝΥ
ωραίο Γιάννη... και σε κάνει να σκεφθείς... ωραίο!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Χρόνια πολλά Γιάννη, πολύχρονος!!...
έχω απαντήσει στο να μου το αφιερώσεις.. και ξαναπαντώώ... ευχαρίστως ναι... να μου το αφιερώσεις... ήδη το έβααα στο μπλογκ μου!!!...
νάσαι καλά.. να χαίρεσαι την οικογένεια!!!