Τετάρτη, 17 Απριλίου 2013ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Εκείνα τα χρόνια η φτώχεια περίσσευε
Εκείνα τα χρόνια η φτώχεια περίσσευε
Τη μαζεύαμε, λοιπόν, σε πιάτα
Και τη μοιράζαμε στους γείτονες
Και τη μοιράζαμε στους γείτονες
Η κυραΛένη τρία σαλιγκάρια στο πιάτο, για μας
Και μεις σκέτες πικραλήθρες για την κυρΑρετή
Κι αυτή, ένα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο
Στολισμένο με βώλους,τυλιγμένους με χρυσόχαρτα
Για να το βλέπει όλος ο κόσμος-το' κανε χωρίς έπαρση
Και μεις σκέτες πικραλήθρες για την κυρΑρετή
Κι αυτή, ένα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο
Στολισμένο με βώλους,τυλιγμένους με χρυσόχαρτα
Για να το βλέπει όλος ο κόσμος-το' κανε χωρίς έπαρση
Τα θερινά απογεύματα, οι γριούλες έγνεθαν ποκάρια απ' το
Γειτονικό εργοστάσιο του Τζήμα και οι νεότερες έπλεκαν
Πολύχρωμες, μ'αυτά, φανέλες,για όλα τα παιδιά της γειτονιάς
Γειτονικό εργοστάσιο του Τζήμα και οι νεότερες έπλεκαν
Πολύχρωμες, μ'αυτά, φανέλες,για όλα τα παιδιά της γειτονιάς
Ένα βράδυ πέρασε απ' τη γειτονιά μας ο Χριστός
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό και του το'φεραν με προθυμία
Εκείνος ευλόγησε και χάθηκε στο δειλινό
Ζήτησε ένα ποτήρι νερό και του το'φεραν με προθυμία
Εκείνος ευλόγησε και χάθηκε στο δειλινό
Από τότε η φτώχεια μας έσπασε σε άπειρα κομμάτια
Μέχρι που χάθηκε εντελώς ή τη συνηθίσαμε
Μέχρι που χάθηκε εντελώς ή τη συνηθίσαμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου