...Και το βρήκα, πάνω στη σκέψη, με ποια λέξη θα ξεχωρίσω αυτές τις αναρτήσεις, που είναι μέγα ξύσιμο πληγής και "έρευνας", συνάμα, παζλ "χαμένα", από την στενή "παρακολούθηση" του Φεις, ζωής του;
Δεν την βρήκα ακόμα, αυτή την ετικέτα, (για εδώ, στο μπλογκ), που θα είναι μια λέξη και ΜΟΝΟ και όχι για ποίηση, φυσικά!
Όσο κι αν είσαι φίλος ή ήσουν φίλος με κάποιον ή κάποια, δυστυχώς το ταλέντο του, δεν το κολλάς, όπως την γρίπη...
Ανάσα.
***
ΟΛΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ
Είναι φορές που μου λείπει μια λέξη,
μια συγκεκριμένη λέξη,λεία κι άσπρη σαν το βότσαλο
που πετούν τα παιδιά και μαθαίνουν,
εκεί,μπροστά στη θάλασσα, να μετρούν.
Όταν δεν την βρίσκω,τηλεφωνώ στο φίλο Μωρίς
και τον ρωτώ ευθέως αν μπορούμε να την έχουμε
μέσω
του Αρσέν Λουπέν-ο άλλος θυμώνει, "ο ήρωάς μου
ασχολείται με πολύτιμους λίθους,θεωρείς ένα ποίημά σου
τόσο σημαντικό;"ρωτάει,για να συμπληρώσει "εξ'άλλου
εσύ τον χαρακτήρησες ήρωα πολτού"-εγώ σωπαίνω,
η ποίηση είναι,βέβαια, τόλμη,αλλά νά που όλα πληρώνονται.
***
ΑΣ
Ας απαγκιστρωθούμε επιτέλους
από τη γνώμη των άλλων.Τα ποιήματα
είναι καταδικά μας,σαρξ εκ της σαρκός μας
γι αυτό πονάει
διπλά
η εύκολη απόρριψή τους
από την πλέμπα και τους επαΐοντες.
***
Δεν την βρήκα ακόμα, αυτή την ετικέτα, (για εδώ, στο μπλογκ), που θα είναι μια λέξη και ΜΟΝΟ και όχι για ποίηση, φυσικά!
Όσο κι αν είσαι φίλος ή ήσουν φίλος με κάποιον ή κάποια, δυστυχώς το ταλέντο του, δεν το κολλάς, όπως την γρίπη...
Ανάσα.
***
ΟΛΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ
Είναι φορές που μου λείπει μια λέξη,
μια συγκεκριμένη λέξη,λεία κι άσπρη σαν το βότσαλο
που πετούν τα παιδιά και μαθαίνουν,
εκεί,μπροστά στη θάλασσα, να μετρούν.
Όταν δεν την βρίσκω,τηλεφωνώ στο φίλο Μωρίς
και τον ρωτώ ευθέως αν μπορούμε να την έχουμε
μέσω
του Αρσέν Λουπέν-ο άλλος θυμώνει, "ο ήρωάς μου
ασχολείται με πολύτιμους λίθους,θεωρείς ένα ποίημά σου
τόσο σημαντικό;"ρωτάει,για να συμπληρώσει "εξ'άλλου
εσύ τον χαρακτήρησες ήρωα πολτού"-εγώ σωπαίνω,
η ποίηση είναι,βέβαια, τόλμη,αλλά νά που όλα πληρώνονται.
***
ΑΣ
Ας απαγκιστρωθούμε επιτέλους
από τη γνώμη των άλλων.Τα ποιήματα
είναι καταδικά μας,σαρξ εκ της σαρκός μας
γι αυτό πονάει
διπλά
η εύκολη απόρριψή τους
από την πλέμπα και τους επαΐοντες.
Ένα ποίημα
μοιάζει με βερβερίτσα που τσιρίζει στην ομίχλη.
Πονάει και,κυρίως,φοβάται,
ο καθένας μας φοβάται
την ανυπαρξία και το κενό.
Ας απαντήσουμε στην άρνηση με ένα νέο ποίημα.
μοιάζει με βερβερίτσα που τσιρίζει στην ομίχλη.
Πονάει και,κυρίως,φοβάται,
ο καθένας μας φοβάται
την ανυπαρξία και το κενό.
Ας απαντήσουμε στην άρνηση με ένα νέο ποίημα.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου