82224
Ίσως τώρα να σκύψει η ιστορία.
να πάρει ένα ξεροκόμματο από καμένες λέξεις
«εδώ είμαστε όλοι παράλυτοι», θα πει ανυπερθέτως.
Θα σε ρωτήσουν οπωσδήποτε «Βάσω Σταματίου» θα πεις
«Είστε ο αριθμός κυρία μου.. ο αριθμός»
«Βάσω» θα ξαναπείς με κάτι μάτια όλο πεύκα της Αριδαίας
εκείνα που πλάθει αργά ο άνεμος με μοιρολόγια
«Είστε ο αριθμός 82224 μετά θα γίνετε
ο 73542 και μετά ο 32487»
να πάρει ένα ξεροκόμματο από καμένες λέξεις
«εδώ είμαστε όλοι παράλυτοι», θα πει ανυπερθέτως.
Θα σε ρωτήσουν οπωσδήποτε «Βάσω Σταματίου» θα πεις
«Είστε ο αριθμός κυρία μου.. ο αριθμός»
«Βάσω» θα ξαναπείς με κάτι μάτια όλο πεύκα της Αριδαίας
εκείνα που πλάθει αργά ο άνεμος με μοιρολόγια
«Είστε ο αριθμός 82224 μετά θα γίνετε
ο 73542 και μετά ο 32487»
Εκείνη την ώρα στο Άουσβιτς περνούσε το αίμα
ξαπλώνονταν πάνω στα έντερα τα λερωμένα των παιδιών
κατέληγε φαντασμαγορικά στους θάλαμους αερίων.
«Είμαι η Βάσω» έλεγες κοιτώντας με αφηνιασμένα μάτια
όχι την ιστορία αλλά τον ίδιο τον Θεό
αυτόν που έκοβε βόλτες μαζί σου εκεί στην Αριδαία
εκεί στα αρχαία βράχια των παππούδων σου
σμιλεμένα κι αυτά από ιδρώτα
ανθρώπινο ιδρώτα του Θεού.
ξαπλώνονταν πάνω στα έντερα τα λερωμένα των παιδιών
κατέληγε φαντασμαγορικά στους θάλαμους αερίων.
«Είμαι η Βάσω» έλεγες κοιτώντας με αφηνιασμένα μάτια
όχι την ιστορία αλλά τον ίδιο τον Θεό
αυτόν που έκοβε βόλτες μαζί σου εκεί στην Αριδαία
εκεί στα αρχαία βράχια των παππούδων σου
σμιλεμένα κι αυτά από ιδρώτα
ανθρώπινο ιδρώτα του Θεού.
Το αίμα κόλλησε μέσα σου και δεν σε πήρε
γύρισες σε μια πατρίδα πάλι ξένη,
όπως ξένη είναι η πατρίδα για όσους
δεν είναι από την μεριά της κάνης,
ένα παλιοπαπαντέλονο της ιστορίας και συ
όπως κι εμείς.
γύρισες σε μια πατρίδα πάλι ξένη,
όπως ξένη είναι η πατρίδα για όσους
δεν είναι από την μεριά της κάνης,
ένα παλιοπαπαντέλονο της ιστορίας και συ
όπως κι εμείς.
Τα ρέστα τα κατάπιε η ζωή.
τα ζόρια, τα ξενύχτια, τα δάκρυα,
το θέατρο κι ο έρωτας ακόμη
όλα στενεμένα μέσα από το πείσμα τη ζωής
που πάει να συντηρήσει μνήμη.
τα ζόρια, τα ξενύχτια, τα δάκρυα,
το θέατρο κι ο έρωτας ακόμη
όλα στενεμένα μέσα από το πείσμα τη ζωής
που πάει να συντηρήσει μνήμη.
Έφυγες πριν τα Χριστούγεννα κορίτσι 93 χρονών.
Όσο κι αν έψαξαν όμως δεν βρήκαν αριθμό στο χέρι σου
βρήκαν μόνο το όνομα σου «Βάσω Σταματίου»,
Τώρα τα καράβια που έφτιαξες ξεκινήσανε
για την πραγματική πατρίδα,
αυτά τα καράβια σε πήραν Βάσω
έξω από το Μπιργκενάου,
έξω από το Μπούχεβαλντ
και φεύγεις ως μια εαρινή κυρία των τιμών
για κείνο το έσω ιερό του ανέμου
εσύ να κορίτσι του ουρανού της πίστης
εσύ το ζωντανό ακορντεόν του Μάνου
σε μια αυλόπορτα πραγματικής ελευθερίας.
Όσο κι αν έψαξαν όμως δεν βρήκαν αριθμό στο χέρι σου
βρήκαν μόνο το όνομα σου «Βάσω Σταματίου»,
Τώρα τα καράβια που έφτιαξες ξεκινήσανε
για την πραγματική πατρίδα,
αυτά τα καράβια σε πήραν Βάσω
έξω από το Μπιργκενάου,
έξω από το Μπούχεβαλντ
και φεύγεις ως μια εαρινή κυρία των τιμών
για κείνο το έσω ιερό του ανέμου
εσύ να κορίτσι του ουρανού της πίστης
εσύ το ζωντανό ακορντεόν του Μάνου
σε μια αυλόπορτα πραγματικής ελευθερίας.
Ν.Β.
Η Βάσω Σταματίου ήταν από τις ελληνίδες μη εβραίες που πέρασαν από τα χειρότερα στρατόπεδα του ναζισμού. Την γνώρισα στην εκδήλωση που έκανε πέρυσι η Μητρόπολη Δημητριάδος σε συνεργασία με την Εβραϊκή Κοινότητα Βόλου. Χθες έκλεισε τα μάτια σε αυτόν τον κόσμο.. κλείνω τα γόνατα στην δύναμη , στη χαρά, την πίστη , την αγάπη της και στον αγώνα της ενάντια στο ναζισμό που ένοιωσε στο δέρμα της. Ελάχιστο φόρο τιμής αυτά τα λίγα λόγια…
N.B.
N.B.
ΣΧ. ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΔΙ!
(Ίσως να είχαμε και κάποια συγγένεια. Ποιος να το ξέρει;)
Όσο για τα "παρατράγουδα" των εντολών Μ' αρέσει, Κοινοποιείστε και λοιπά, που έκαναν φτερά, μετά από μένα... δεν θα το συζητήσω. .
Ω! Δεν βλέπω και την ανάρτηση, πια! Δε μπορώ να ξέρω τι συνέβει, ωστόσο, υπήρξε και δεν μπορώ να παρακολουθώ τις όποιες αλλαγές προκύπτουν για Χ λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣέβομαι την μνήμη της και την κρατώ.