«Γεννήθηκα στον Βόλο», η δημοφιλέστερη ανάρτηση του 2018 για την «Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου»

Πριν 10 ώρες

«Όσο γνωρίζεις πιο καλά, τόσο αγαπάς πιο πλέρια. Όσο και πιο πολύ αγαπάς, και πιο πολύ γνωρίζεις.»

Μέσα από την σελίδα Η Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου ο Αντώνης Ζαβαλιάγκος, συνεχίζει την μοναδική προσφορά του με διαρκή ενημέρωση για την ιστορία του Βόλου και της Μαγνησίας μέσα από παλιές φωτογραφίες και κείμενα άλλων εποχών.

Απολογιστικά για το 2018, όπως αναφέρει, πραγματοποίησε περίπου εκατό αναρτήσεις τις οποίες το κοινό κατέταξε με το ενδιαφέρον του ως εξής:

«Το 2018 ανέβασα σχεδόν 100 αναρτήσεις (μία κάθε 3.5 μέρες), και ο μέσος όρος εμβέλειας ήταν 4000 χρήστες του ΦΒ – τόσοι δηλαδή έβλεπαν τις αναρτήσεις στο χρονολόγιό τους. Όμως μερικές αναρτήσεις φτάσανε πολύ μακρύτερα. Άρα κάτι τράβηξε τους φίλους (μέσω κοινοποιήσεων και άλλων αλληλεπιδράσεων). Ας τις δούμε με την σειρά.

1. Στην πρώτη θέση με εμβέλεια πάνω από 25000 χρονολόγια στο ΦΒ το κείμενο της Lena Divani από το βιβλίο της «Αγάπη μου, συρρίκνωσα την Ελλάδα», Εκδόσεις Καστανιώτη, 2013.
Νο. 1160. Γεννήθηκα στο Βόλο
https://www.facebook.com/…/a.25581341121…/1443873422404707/…

2. Στην δεύτερη θέση μια έκπληξη για μένα. Σχεδόν 20000 χρήστες είδαν την ανάρτηση σχετικά με το ρόλο της Κάρλας στην Κατοχή με κείμενο του Ηλία Λεφούση και φωτογραφία του Τάκη Τλούπα.

Νο. 1162 Ο ρόλος της Κάρλας στην κατοχή

https://www.facebook.com/…/a.52876681724…/1450643208394395/…

3. Είμαστε ερωτευμένοι με το τρενάκι – άρα δεν ήταν έκπληξη που περίπου 13000 χρήστες είδαν την ανάρτηση με τις δύο φωτογραφίες από το τρενάκι στις στροφές της Γορίτσας
Νο. 1240 Τρένο Πηλίου  Γορίτσα Βόλος Ελλάδα
https://www.facebook.com/MagnesiaStoPerasmaTouChronou/posts/1745653772226669

4. Η αναφορά στον Νικόλαο Καραντούρο το άγαλμα του οποίου υπάρχει στην Αναλήψεως με Κύπρου συγκίνησε πολλούς και το αντίστοιχο ποίημα του Γ. Τσίγκρα (12189 χρήστες το είδαν στο χρονολόγιο του).
Νο. 1197. Ο μικρός ήρως
https://www.facebook.com/…/pcb.156722768…/1567221100069938/…

************

5. Οι χιονοδρόμοι του Πηλίου – σε δύο μέρη – μια αναδρομή στους χιονοδρόμους του Πηλίου και στο ρόλο τους στον πόλεμου του 1940 που παρουσιάστηκε με την βοήθεια και υλικό του Θάνου Νικολούτσου. Την είδαν γύρω στους 10500 χρήστες του ΦΒ.
No. 1250 Οι χιονοδρόμοι του Πηλίου (δεκαετία του 1930) – Μέρος 1ο
https://www.facebook.com/MagnesiaStoPerasmaTouChronou/posts/1774490779342968
Νο. 1252. Οι βολιώτες χιονοδρόμοι στο μέτωπο (1940-41) Μέρος 2ο
https://www.facebook.com/MagnesiaStoPerasmaTouChronou/posts/1778520415606671

Γεννήθηκα στον Βόλο

«ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ στον Βόλο, που πάει να πει ήμουνα παιδί τυχερό, παιδί του βουνού και της θάλασσας, αλλά και αστή, όλα αυτά μαζί υφασμένα και αξεδιάλυτα. Είδα πορτοκαλιά ηλιοβασιλέματα στη Γορίτσα, άκουσα τις αναστάσιμες καμπάνες στην Παναγία Τρύπα δίπλα στη θάλασσα, βούτηξα από τις Πλάκες, λιάστηκα στον Άναυρο.

Μεγάλωσα στον Βόλο, που πάει να πει αλώνισα τις αλάνες όλες με τις αδελφές μου, κι ας φώναζε συνέχεια η μάνα μας πως είχαμε μάθημα αγγλικών και να μαζευτούμε να διαβάσουμε. Εμείς ξέραμε από μέσα μας πως αγγλικά θα μαθαίναμε, εντάξει, τα στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα-αγέλαστα όμως πού θα τα ξαναβρίσκαμε;
Πρωτοπήγα σχολείο στον Βόλο, που πάει να πει Δωδέκατο δημοτικό με τον κύριο Νώντα, θεόρατα μουστάκια, θεόρατη καρδιά.
Πέρασα το ανεμοδαρμένο κατώφλι της εφηβείας στον Βόλο, που πάει να πει Ντίνα στο διπλανό θρανίο, Μαίρη, Μαρία, Σοφία, Μπέλλα δίπλα, πίσω και μπρος, πληθυντικός αριθμός, ένα τείχος φιλίας ενάντια στα μη και στα πρέπει , σώματα που ανθίζαν στριμωγμένα σε μπλε ποδιές Tseklenis και ζόρι και εξάωρα, σχολικές αγωνίες (πώς θα αντιγράψω στο διαγώνισμα φυσικής;) εξωσχολικές απορίες (γιατί την λένε χούντα; Τι εννοούμε γαλλικό φιλί;), σπίτι, σχολείο, φροντιστήριο, βολοδέρναμε κυκλοτερώς σαν χαμστεράκια – με τον νου όμως είχαμε φτάσει στη Νέα Υόρκη.
Πέρασα δεκαοχτώ καλοκαίρια στον Βόλο, που πάει να πει βουτιές στην Άφησσο, live μπλουζ με πανσέληνο στο Μπούρτζι, ωτοστόπ στο δρόμο για Πλατανιά, πάρτι με ξυπόλυτα πόδια και «Wish you were here», εκατοντάδες παγωτά σικάγο στη Μινέρβα, εκατοντάδες νύχτες μπουρδολογίας στην παραλία, ραντεβού στην αμμουδιά πίσω απ’ το Ξενία, όλη η τάξη ένα ραντεβού!
Ξόδεψα την εφηβεία μου ολόκληρη στον Βόλο, που πάει να πει εκεί υπάρχουν όλα τα μάτια που με είδαν να ψηλώνω και να ωριμάζω σαν ροδάκινο, ροδοκόκκινη απ’ έξω, με σκουλήκια από μέσα να με τρώνε, πού θα πάω, τι θα κάνω, τι θα την κάνω τη ζωή μου – ή μάλλον τι θα με κάνει η ζωή μου;
Μεγάλωσα στον Βόλο , νερό κάτω, η θάλασσα, νερό από πάνω, το χειμωνιάτικο ψιλόβροχο που δεν στέγνωνε ποτέ. Όλη αυτή η υγρασία νότισε την ψυχή μου, την μαλάκωσε, την άνοιξε.»
Από το βιβλίο της Λένας Διβάνη ( Lena Divani ) «Αγάπη μου, συρρίκνωσα την Ελλάδα», Εκδόσεις Καστανιώτη, 2013. Η καρτ ποστάλ πρέπει να είναι γύρω στα 1970 – Ίσως του Λιαναρίδη – δεν είμαι σίγουρος.

*******
πηγή

Σχ. Αναγκαστική "κλοπή", αλλιώς, όχι μόνο για να μην 

ταλαιπωρούνται οι αναγνώστες μου, αλλά κι επειδή...

!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ήταν στο 4, κι ήρθαν και πρώτες! Από μόνες τους!

Περισσότερα για το "επειδή", ΕΔΩ, για να μην παραπέμψω

και στην ημέρα της φωτογράφησης. 

Η φωτογραφία του Γιάννη ήταν στις λήψεις μου και θεώρησα

ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ, να την φέρω, όπως και το ποίημα:

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ του Γιάννη Τσίγκρα
---------------------
Ο Καραντούρος. Ο ανδριάντας του παιδιού που γελάει
προς τη Δύση. Από το 1973. Το τριγωνάκι με το γρασίδι,
στην αρχή της οδού Κύπρου,
παραμένει το ίδιο, όπως τότε που το σκέπαζαν τα ποδήλατα,
τίποτε δεν άλλαξε και στα, γύρω απ’ τα Σχολεία, σπίτια. 

«Επνίγη προσπαθώντας να σώσει την ζωήν συμμαθητού του».
Εις εκδρομήν. Κούτσαινε, νομίζω. Τα βράδια, ο κοντινός 

περιπτεράς, τον πλησιάζει και του προσφέρει Καρέλια 

μπλε κατοστάρι. Εκείνος γνέφει αρνητικά.
Ένας ήρωας παραμένει ήρωας, εννοώ, πέρα από πάθη.
Έστω κι αν τον μαρμαρώσουν.

Σχ. Η σελίδα αυτή είναι πολύ σημαντική για τους Βολιώτες και

όχι μόνο, αλλά πάντα είχα πρόβλημα με την αντιγραφή, ακόμα

και τώρα που φέρνω την είδηση από άλλη πηγή.

Όπως και νά 'χει, Συγχαρητήρια και να ξέρουν πως 

διαφημίζω εθελοντικά, χωρίς απόκρυφους σκοπούς ή κέρδη.

Αυτά και να Ζήσουν όλοι οι Βολιώτες, να θυμούνται

και να Τιμούν, ζωντανούς και πεθαμένους....