Όταν οι Βολιώτες γλεντούσαν... Παλιά θερινά κέντρα του Βόλου
Απόσπασμα απ' την εφημερίδα Ταχυδρόμος
Μια άλλη εποχή Ο γνωστός Βολιώτης μουσικός Δημήτρης Πετρής εμφανίστηκε σε πολλά κέντρα του Βόλου, συμπεριλαμβανομένου του ΝΟΒ, όπου έκανε σημειωτέον, την πρώτη του εμφάνιση το 1969. «Παίξαμε στο ΝΟΒ με τους «Τζόκερς», τους «FourAces» και ήταν το καλύτερο κέντρο του Βόλου. Ηταν πολυτελές και ο κόσμος έρχονταν για να ακούσει καλή μουσική. Εν συνεχεία, μετά το ΝΟΒ, έγινε στο ίδιο ύφος το «Μπούρτζι» στα Πευκάκια, το καλοκαίρι του 71. Εμφανιστήκαμε στα εγκαίνια με τους «Μάστερς», που ήταν ο Ταξιάρχης Μέρος, ο Γιώργος Λυμπεράκης, ο Παύλος Ζαχόπουλος, ο Φώτης Αρσενόπουλος, ο Κώστας Κολύγας κι εγώ» θυμάται ο κ. Πετρής. Οι Βολιώτες προσέγγιζαν με τις περίφημες «βενζίνες» τα Πευκάκια και όπως αναφέρει ο συμπολίτης μουσικός «υπήρχαν δύο βενζίνες, η μία πήγαινε και ή άλλη έρχονταν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το πλήθος του κόσμου που πήγαινε στο «Μπούρτζι», το οποίο ήταν γεμάτο κάθε βράδυ, γιατί οι Βολιώτες γλεντούσαν πάρα πολύ».
Η διασκέδαση ήταν εντελώς διαφορετική, η ατμόσφαιρα ρομαντική και οι λάτρεις της διασκέδασης στροβιλίζονταν στους ρυθμούς του μπλουζ, του ταγκό, τους βαλς, του μπολερό, αλλά και των λάτιν ρυθμών που ακολούθησαν, τσα-τσα, ρούμπα, σάμπα, και τόσοι άλλοι. Το ΝΟΒ είχε μια τεράστια στρόγγυλη πίστα που γέμιζε πάντα γιατί χόρευε όλος ο κόσμος. «Οι Βολιώτες ήταν γενναιόδωροι και αγαπούσαν τη μουσική, διότι υπήρχε πάντα μουσική παιδεία και γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, πολλά σχήματα, μουσικά αλλά και θεατρικά, ξεκινούσαν από το Βόλο τις εμφανίσεις τους» όπως υπογραμμίζει ο συμπολίτης μουσικός.
Οι κύριοι φορούσαν βραδινό ένδυμα και οι κυρίες τουαλέτες, προσδίδοντας ξεχωριστή αίγλη στις βραδιές κεφιού και ξεφαντώματος στον παλιό Βόλο. Στα καλοκαιρινά κέντρα του Βόλου, προσφέρονταν αναψυκτικά, λεμονάδα και πορτοκαλάδα, παγωτό, μπύρα, και όπως θυμάται ο κ. Πετρής κάθε εβδομάδα «φιλοξενούνταν» πολύ γνωστοί καλλιτέχνες στα «Κύματα». Τα καθίσματα του κέντρου «έφταναν μέχρι τα σκαλοπάτια, εκεί όπου αρχίζει το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου και από του Παπαστράτου, μέχρι την οδό Δημητριάδος, πολλά τραπεζάκια υπήρχαν έξω και δίπλα στην ορχήστρα, πρώτο τραπέζι ο Ρίζος, ο αξέχαστος μπον βιβέρ του Βόλου».
Ο κόσμος διψούσε για διασκέδαση και γι’ αυτό το λόγο είχαν δημιουργηθεί αρκετά νυχτερινά κέντρα στην περιοχή μας. Η νοερή περιήγηση του κ. Πετρή συνεχίζεται στην ευρύτερη περιοχή της Αγχιάλου με τα «Κοχύλια» και το «Γαλαξία» και το ονομαστό κέντρο «Κόκκινος» το οποίο «δημιούργησε στη δεκαετία του ’80 ο πολυβραβευμένος Βολιώτης ερμηνευτής Πάνος Κόκκινος. Ενα πολύ ωραίο κέντρο, στο οποίο είχα παίξει όταν εγκαινιάστηκε» όπως αναφέρει ο γνωστός μουσικός, ανατρέχοντας παράλληλα στους Αλκη Στέα, Τζίμη Μακούλη, Γιάννη Βογιατζή και πολλούς ακόμη, που εμφανίστηκαν στο συγκεκριμένο κέντρο.
Βραδιές γεμάτες μουσική
Στις Αλυκές και τα Πευκάκια, εστιάζονταν το ενδιαφέρον πολλών μπον βιβέρς του Βόλου, οι οποίοι διασκέδαζαν στα κέντρα που λειτουργούσαν στην συγκεκριμένη περιοχή, όπως του Μπακονικόλα, του Φουντούλη, οι Νηρηίδες αργότερα. «Δημιουργούνταν το αδιαχώρητο στις Αλυκές και τα Πευκάκια. Πριν ανέβει η περιοχή της Αγριάς, ο κόσμος πήγαινε στις Αλυκές» επισημαίνει ο κ. Πετρής, ο οποίος θυμάται παράλληλα με νοσταλγία το «Στέκι» στην παραλία του Βόλου, απ’ όπου είχαν περάσει οι Βολιώτες Ντίνος και Αλέκος Πάντας.
Σκιαγραφώντας τα συναισθήματα των καλλιτεχνών και όσων βίωσαν το κλίμα μιας αξέχαστης εποχής, ο διακεκριμένος Βολιώτης σαξοφωνίστας, επισημαίνει ότι «νιώθαμε ότι πετούσαμε κάθε φορά που εμφανιζόμασταν. Νιώθαμε χαρά, δεν υπήρχε άγχος, γαλήνευε η ψυχή μας και ήταν όλα πανέμορφα. Τα συναισθήματα ήταν διαφορετικά, υπήρχε ρομαντισμός, αγάπη, ειλικρίνεια, ήταν μια διαφορετική εποχή που την θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία».
Γνωστοί μουσικοί του Βόλου, Μάστορης, Ραχαβέλιας, Πετρής, Ζαχαρίου, «Βολιώτικο τρίο», εμφανίζονταν στα θερινά κέντρα του Βόλου, ανεβάζοντας τη διασκέδαση στο κατακόρυφο. Η «Αύρα», το «Ακταίο» και η «Καλλιθέα» στην περιοχή του Αναύρου, αποτελούσαν επίσης πόλο έλξης πολλών συμπολιτών, οι οποίοι απολάμβαναν το μουσικό πρόγραμμα. Πολλοί μάλιστα πήγαιναν από νωρίς έπαιρναν μαζί το μαγιό τους, έκαναν το μπάνιο τους και κατόπιν παρακολουθούσαν το πρόγραμμα. «Εσφυζε από ζωή ο Βόλος και παντού υπήρχαν ορχήστρες. Πολλές φορές, έφερνε ορχήστρες και ο «Καλιτζέος» που βρίσκονταν στην παραλία του Βόλου» θυμάται στο σημείο αυτό ο Τάσος Μητρογώγος και προσθέτει «ο κόσμος διψούσε για χορό, κυρίως την μεταπολεμική περίοδο και ιδιαίτερα όταν κυριάρχησαν οι λάτιν χοροί, ο κόσμος ξεφάντωνε, χορεύοντας μέχρι το πρωί».
Περισσότερα στην πηγή, ΕΚΕΙ!
Απόσπασμα απ' την εφημερίδα Ταχυδρόμος
Μια άλλη εποχή Ο γνωστός Βολιώτης μουσικός Δημήτρης Πετρής εμφανίστηκε σε πολλά κέντρα του Βόλου, συμπεριλαμβανομένου του ΝΟΒ, όπου έκανε σημειωτέον, την πρώτη του εμφάνιση το 1969. «Παίξαμε στο ΝΟΒ με τους «Τζόκερς», τους «FourAces» και ήταν το καλύτερο κέντρο του Βόλου. Ηταν πολυτελές και ο κόσμος έρχονταν για να ακούσει καλή μουσική. Εν συνεχεία, μετά το ΝΟΒ, έγινε στο ίδιο ύφος το «Μπούρτζι» στα Πευκάκια, το καλοκαίρι του 71. Εμφανιστήκαμε στα εγκαίνια με τους «Μάστερς», που ήταν ο Ταξιάρχης Μέρος, ο Γιώργος Λυμπεράκης, ο Παύλος Ζαχόπουλος, ο Φώτης Αρσενόπουλος, ο Κώστας Κολύγας κι εγώ» θυμάται ο κ. Πετρής. Οι Βολιώτες προσέγγιζαν με τις περίφημες «βενζίνες» τα Πευκάκια και όπως αναφέρει ο συμπολίτης μουσικός «υπήρχαν δύο βενζίνες, η μία πήγαινε και ή άλλη έρχονταν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το πλήθος του κόσμου που πήγαινε στο «Μπούρτζι», το οποίο ήταν γεμάτο κάθε βράδυ, γιατί οι Βολιώτες γλεντούσαν πάρα πολύ».
Η διασκέδαση ήταν εντελώς διαφορετική, η ατμόσφαιρα ρομαντική και οι λάτρεις της διασκέδασης στροβιλίζονταν στους ρυθμούς του μπλουζ, του ταγκό, τους βαλς, του μπολερό, αλλά και των λάτιν ρυθμών που ακολούθησαν, τσα-τσα, ρούμπα, σάμπα, και τόσοι άλλοι. Το ΝΟΒ είχε μια τεράστια στρόγγυλη πίστα που γέμιζε πάντα γιατί χόρευε όλος ο κόσμος. «Οι Βολιώτες ήταν γενναιόδωροι και αγαπούσαν τη μουσική, διότι υπήρχε πάντα μουσική παιδεία και γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, πολλά σχήματα, μουσικά αλλά και θεατρικά, ξεκινούσαν από το Βόλο τις εμφανίσεις τους» όπως υπογραμμίζει ο συμπολίτης μουσικός.
Οι κύριοι φορούσαν βραδινό ένδυμα και οι κυρίες τουαλέτες, προσδίδοντας ξεχωριστή αίγλη στις βραδιές κεφιού και ξεφαντώματος στον παλιό Βόλο. Στα καλοκαιρινά κέντρα του Βόλου, προσφέρονταν αναψυκτικά, λεμονάδα και πορτοκαλάδα, παγωτό, μπύρα, και όπως θυμάται ο κ. Πετρής κάθε εβδομάδα «φιλοξενούνταν» πολύ γνωστοί καλλιτέχνες στα «Κύματα». Τα καθίσματα του κέντρου «έφταναν μέχρι τα σκαλοπάτια, εκεί όπου αρχίζει το πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου και από του Παπαστράτου, μέχρι την οδό Δημητριάδος, πολλά τραπεζάκια υπήρχαν έξω και δίπλα στην ορχήστρα, πρώτο τραπέζι ο Ρίζος, ο αξέχαστος μπον βιβέρ του Βόλου».
Ο κόσμος διψούσε για διασκέδαση και γι’ αυτό το λόγο είχαν δημιουργηθεί αρκετά νυχτερινά κέντρα στην περιοχή μας. Η νοερή περιήγηση του κ. Πετρή συνεχίζεται στην ευρύτερη περιοχή της Αγχιάλου με τα «Κοχύλια» και το «Γαλαξία» και το ονομαστό κέντρο «Κόκκινος» το οποίο «δημιούργησε στη δεκαετία του ’80 ο πολυβραβευμένος Βολιώτης ερμηνευτής Πάνος Κόκκινος. Ενα πολύ ωραίο κέντρο, στο οποίο είχα παίξει όταν εγκαινιάστηκε» όπως αναφέρει ο γνωστός μουσικός, ανατρέχοντας παράλληλα στους Αλκη Στέα, Τζίμη Μακούλη, Γιάννη Βογιατζή και πολλούς ακόμη, που εμφανίστηκαν στο συγκεκριμένο κέντρο.
Βραδιές γεμάτες μουσική
Στις Αλυκές και τα Πευκάκια, εστιάζονταν το ενδιαφέρον πολλών μπον βιβέρς του Βόλου, οι οποίοι διασκέδαζαν στα κέντρα που λειτουργούσαν στην συγκεκριμένη περιοχή, όπως του Μπακονικόλα, του Φουντούλη, οι Νηρηίδες αργότερα. «Δημιουργούνταν το αδιαχώρητο στις Αλυκές και τα Πευκάκια. Πριν ανέβει η περιοχή της Αγριάς, ο κόσμος πήγαινε στις Αλυκές» επισημαίνει ο κ. Πετρής, ο οποίος θυμάται παράλληλα με νοσταλγία το «Στέκι» στην παραλία του Βόλου, απ’ όπου είχαν περάσει οι Βολιώτες Ντίνος και Αλέκος Πάντας.
Σκιαγραφώντας τα συναισθήματα των καλλιτεχνών και όσων βίωσαν το κλίμα μιας αξέχαστης εποχής, ο διακεκριμένος Βολιώτης σαξοφωνίστας, επισημαίνει ότι «νιώθαμε ότι πετούσαμε κάθε φορά που εμφανιζόμασταν. Νιώθαμε χαρά, δεν υπήρχε άγχος, γαλήνευε η ψυχή μας και ήταν όλα πανέμορφα. Τα συναισθήματα ήταν διαφορετικά, υπήρχε ρομαντισμός, αγάπη, ειλικρίνεια, ήταν μια διαφορετική εποχή που την θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία».
Γνωστοί μουσικοί του Βόλου, Μάστορης, Ραχαβέλιας, Πετρής, Ζαχαρίου, «Βολιώτικο τρίο», εμφανίζονταν στα θερινά κέντρα του Βόλου, ανεβάζοντας τη διασκέδαση στο κατακόρυφο. Η «Αύρα», το «Ακταίο» και η «Καλλιθέα» στην περιοχή του Αναύρου, αποτελούσαν επίσης πόλο έλξης πολλών συμπολιτών, οι οποίοι απολάμβαναν το μουσικό πρόγραμμα. Πολλοί μάλιστα πήγαιναν από νωρίς έπαιρναν μαζί το μαγιό τους, έκαναν το μπάνιο τους και κατόπιν παρακολουθούσαν το πρόγραμμα. «Εσφυζε από ζωή ο Βόλος και παντού υπήρχαν ορχήστρες. Πολλές φορές, έφερνε ορχήστρες και ο «Καλιτζέος» που βρίσκονταν στην παραλία του Βόλου» θυμάται στο σημείο αυτό ο Τάσος Μητρογώγος και προσθέτει «ο κόσμος διψούσε για χορό, κυρίως την μεταπολεμική περίοδο και ιδιαίτερα όταν κυριάρχησαν οι λάτιν χοροί, ο κόσμος ξεφάντωνε, χορεύοντας μέχρι το πρωί».
Περισσότερα στην πηγή, ΕΚΕΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου