***
***
Παλιό τραγούδι από την περιοχή του Πωγωνίου Ιωαννίνων με συμβολικό περιεχόμενο. Συναντάται στην περιοχή του Πωγωνίου σε τετράσημο ρυθμό (4/4) και συνακόλουθο πωγωνίσιο χορό ή χορό "στα δύο" όπως είθισται να ονομάζεται στο Πωγώνι. Συναντάται σε παραλλαγές και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως π.χ. σε βλαχόφωνα και ελληνόφωνα χωριά στη ραχοκοκαλιά της Πίνδου (νομοί Ιωαννίνων, Γρεβενών και Τρικάλων) αλλά και σε άλλα μέρη όπως σε χωριά της Καρδίτσας. Οι παραλλαγές αυτές τραγουδιούνται σε τρίσημο ρυθμό (3/4 ή συρτό "στα τρία") και κινούνται στο ίδιο μελωδικό μοτίβο μεταξύ τους. Παραλλαγές συναντώνται ακόμη και στην περιοχή της Θράκης, κυρίως σε εξάσημο ρυθμό και χορούς τύπου "ζωναράδικου" (π.χ. Δε σι θαρρούσα ποταμέ, Τι Κατεβάζει ο Ντούναβος κλπ). Το θέμα του τραγουδιού δεν είναι άλλο από την ζωή και το θάνατο. Μάλιστα, ο ποταμός είναι μια συμβολική μορφή του ίδιου του θανάτου. Κανείς δεν τον περιμένει, αφού κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πλήρως ότι το νήμα της ζωής μπορεί να κοπεί ανά πάσα στιγμή. Όπως ακριβώς ένα ήρεμο ποτάμι, μέσα σε δευτερόλεπτα μπορεί να κατεβάσει νερό όσο μια "γεμάτη θάλασσα", έτσι και ο θάνατος έρχεται ακαριαία, τόσο ορμητικά όσο ένα πλημμυρισμένος ποταμός. Καταφέρνει να ανατρέψει τη ζωή, όπως ένα ποτάμι να ξεριζώσει λιθάρια και δέντρα. Σκορπάει τα πλούτη (η "χρυσομηλιά" που παρασύρεται με τα μήλα φορτωμένη) και από αυτόν δεν γλιτώνουν ούτε καν οι νέοι και ρωμαλέοι, ούτε οι "νέοι με τα άρματα", ούτε τα "κορίτσια με τα στόλια τους". Τραγούδι: Φανή Δημοπούλου (από το Δολό Πωγωνίου) Κλαρίνο: Φώτης Αθανασιάδης Βιολί: Χαράλαμπος Μπατζής Λαούτο: Βαγγέλης Αθανασιάδης Ντέφι: Φώτης Δήμου Ηχογράφηση: 1976, για λογαριασμό της ΕΡΑ Οι στίχοι: Δεν το θαρρούσα ποταμιά, εμένα η μέση μου λιανή νερό να κατεβάσεις, μεσούλα γιο γραμμένη. Και τώρα που κατέβασες, μια θάλασσα γεμάτη σέρνεις λιθάρια ριζωτά, δέντρα ξεριζωμένα σέρνεις και μια γλυκομηλιά, στα μήλια φορτωμένη.
Αφού στα περισσότερα πανηγύρια της Ηπείρου δεν μπορούμε πλέον να ακούσουμε παραδοσιακά τραγούδια, ας τα ακούμε τουλάχιστον στο διαδίκτυο.
***
Παλιό τραγούδι από την περιοχή του Πωγωνίου Ιωαννίνων με συμβολικό περιεχόμενο. Συναντάται στην περιοχή του Πωγωνίου σε τετράσημο ρυθμό (4/4) και συνακόλουθο πωγωνίσιο χορό ή χορό "στα δύο" όπως είθισται να ονομάζεται στο Πωγώνι. Συναντάται σε παραλλαγές και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως π.χ. σε βλαχόφωνα και ελληνόφωνα χωριά στη ραχοκοκαλιά της Πίνδου (νομοί Ιωαννίνων, Γρεβενών και Τρικάλων) αλλά και σε άλλα μέρη όπως σε χωριά της Καρδίτσας. Οι παραλλαγές αυτές τραγουδιούνται σε τρίσημο ρυθμό (3/4 ή συρτό "στα τρία") και κινούνται στο ίδιο μελωδικό μοτίβο μεταξύ τους. Παραλλαγές συναντώνται ακόμη και στην περιοχή της Θράκης, κυρίως σε εξάσημο ρυθμό και χορούς τύπου "ζωναράδικου" (π.χ. Δε σι θαρρούσα ποταμέ, Τι Κατεβάζει ο Ντούναβος κλπ). Το θέμα του τραγουδιού δεν είναι άλλο από την ζωή και το θάνατο. Μάλιστα, ο ποταμός είναι μια συμβολική μορφή του ίδιου του θανάτου. Κανείς δεν τον περιμένει, αφού κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πλήρως ότι το νήμα της ζωής μπορεί να κοπεί ανά πάσα στιγμή. Όπως ακριβώς ένα ήρεμο ποτάμι, μέσα σε δευτερόλεπτα μπορεί να κατεβάσει νερό όσο μια "γεμάτη θάλασσα", έτσι και ο θάνατος έρχεται ακαριαία, τόσο ορμητικά όσο ένα πλημμυρισμένος ποταμός. Καταφέρνει να ανατρέψει τη ζωή, όπως ένα ποτάμι να ξεριζώσει λιθάρια και δέντρα. Σκορπάει τα πλούτη (η "χρυσομηλιά" που παρασύρεται με τα μήλα φορτωμένη) και από αυτόν δεν γλιτώνουν ούτε καν οι νέοι και ρωμαλέοι, ούτε οι "νέοι με τα άρματα", ούτε τα "κορίτσια με τα στόλια τους". Τραγούδι: Φανή Δημοπούλου (από το Δολό Πωγωνίου) Κλαρίνο: Φώτης Αθανασιάδης Βιολί: Χαράλαμπος Μπατζής Λαούτο: Βαγγέλης Αθανασιάδης Ντέφι: Φώτης Δήμου Ηχογράφηση: 1976, για λογαριασμό της ΕΡΑ Οι στίχοι: Δεν το θαρρούσα ποταμιά, εμένα η μέση μου λιανή νερό να κατεβάσεις, μεσούλα γιο γραμμένη. Και τώρα που κατέβασες, μια θάλασσα γεμάτη σέρνεις λιθάρια ριζωτά, δέντρα ξεριζωμένα σέρνεις και μια γλυκομηλιά, στα μήλια φορτωμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου