Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ, ΑΘΑΝΑΤΕ, ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ!!!

Πέθανε ο σπουδαίος Μάνος Ελευθερίου


manos-eleutheriou-630.jpg

ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
Σε ηλικία 80 ετών έφυγε σήμερα από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου.
Είχε βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών για τη συνολική προσφορά του στον χώρο των γραμμάτων.
«Είναι μια φυσική συνέπεια ο θάνατος. Το δραματικό είναι να φεύγουν νέοι άνθρωποι», έλεγε πρόσφατα ο ίδιος στην «Εφημερίδα των Συντακτών», σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του («Οποιος σηκώνει κεφάλι του το κόβουνε…», 24.03.2018) και πρόσθετε:
«Έχω μεγαλώσει. Εφτασα σε μια ηλικία που διασκεδάσεις, γάμοι, βαφτίσια, στρατοδικεία όχι δικά μου φίλων μου, λογής λογής διαδηλώσεις, έρωτες, πάθη, διαβάσματα, θέατρα, κινηματογράφοι όλα αυτά που συνθέτουν τη ζωή ενός ανθρώπου μού φαίνονται τώρα σαν να έγιναν όλα μαζί χθες το βράδυ. Συμπυκνώθηκε ο χρόνος».

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός. Σε ηλικία 14 ετών έρχεται με την οικογένειά του από τη Σύρο στην Αθήνα.
Το 1955 γνωρίζεται με τον Άγγελο Τερζάκη, ο οποίος τον ωθεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροατής.
Το 1956 γράφεται στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου με καθηγητές τον Χρήστο Βαχλιώτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη και Γρηγόρη Γρηγορίου.
Το 1960 στα Ιωάννινα, όπου βρέθηκε για τη στρατιωτική του θητεία, αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα.
Το 1962 σε ηλικία μόλις 24 ετών δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός», με δικά του χρήματα αλλά δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία.
Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader’s Digest», όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, «Το διευθυντήριο» (1964) και «Η σφαγή» (1965), για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.
Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάζεται με τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή καθώς και τον Μίκη Θεοδωράκη (1967), με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο Παρίσι.
Συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση («Άγιος Φεβρουάριος», 1971) και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο «Θητεία», του οποίου η ηχογράφηση άρχισε τον Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με τη Μεταπολίτευση.

ΕUROKINISSI / ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
► Το πορτρέτο ενός ρεμπέτη σε παιδική ηλικία: Ο Μάνος Ελευθερίου γράφει για τον Μάρκο Βαμβακάρη («Εφ.Συν.», 10.03.2013)
Κατά καιρούς είχε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον Σταύρο Κουγιουμτζή και τον τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα καθώς και με το Θανάση Γκαϊφύλλια στην «Ατέλειωτη Εκδρομή» (1975), τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή και πολλούς άλλους.
Παράλληλα έγραφε και εικονογραφούσε παραμύθια για παιδιά.
Τη δεκαετία του '90 αρθρογραφεί και συγχρόνως κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Το 1994 εκδίδει τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο «Το άγγιγμα του χρόνου».
Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα «Ο Καιρός των Χρυσανθέμων», που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005.
Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου βραβεύθηκε για την συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ / ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
***

Άνθρωπος στο πηγάδι Μάνος Ελευθερίου




Άνθρωπος στο πηγάδι
Μάνος Ελευθερίου
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
(Αποσπάσματα του βιβλίου όταν το διαβάσω. Αυτό το βιβλίο ήρθε σε ξεχωριστή φάση της ζωής μου. Θεωρώ πολύ συμβολική την σύμπτωση, γι' αυτό θα το διαβάσω μόλις βγω απ' το δικό μου πηγάδι. Ως τότε, θέλω να φαντάζομαι τι γράφει, παρόλο που παρακολούθησα την βιβλιοπαρουσίασή του).
***

Σχ... Δεν ψάχνω άλλα πειστήρια.
Είχα κάτι σακκουλίτσες με λουλούδια κ.λ.π....
είχα πολύ τρακ και σεβασμό απέναντί του...
και πολλές ερωτήσεις γραμμένες...
Τόλμησα την μία και τον παρακάλεσα να μου γράψει την απάντησή του, στο βιβλίο του.

Αξίζει τελικά να δημοσιεύουμε και να "πουλάμε" την ψυχή μας; (κάπως έτσι)
"Ε, βέβαια, αξίζει!" μου είχε απαντήσει και το σεβάστηκα, τότε, αν και περίμενα να μου πει: ΟΧΙ, δεν αξίζει, στην εποχή μας!

Μα, εφόσον τα γραπτά μένουν αιώνια... (πόσο μάλλον τα τραγούδια), δίκιο θα είχε!

1 σχόλιο:

  1. Υγ. ΉΤαν ένα μήνα μετά τον θάνατο του πεθερού μου. Ζούσα κι έγραφα το δικό μου βιβλίο, είχα πέσει σε δικό μου πηγάδι.
    ...Κι όταν μετά το διάβασα, ήταν σαν απ΄ντηση στα δικά μου ερωτηματικά.
    ...Ξεκουράστηκε...
    Σίγουρο, ότι δεν θ τον ξεχασου με, ΠΟΤΕ!κι ότι θα τον κλάψουμε, όσο λίγους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή