Μακεδονία,αρκουδιάρης,γύρω στο 1935...
Φωτογράφος Έλλη Παπαδημητρίου.
Αρχείο Μουσείου Μπενάκη.
Φωτογράφος Έλλη Παπαδημητρίου.
Αρχείο Μουσείου Μπενάκη.
***
ΦΥΣΙΚΑ, δε θα μπορούσε να λείπει από δω, η αρκούδα του Τρανού Ποιητή και αγαπημένου μου, Γιάννη Ρίτσου!
....
| 135 | Φορές-φορές, τήν ὥρα πού βραδιάζει, ἔχω τήν αἴσθηση πώς ἔξω ἀπ' τά παράθυρα περνάει ὁ ἀρκουδιάρης μέ τή γριά βαρειά του ἀρκούδα25 μέ τό μαλλί της ὅλο ἀγκάθια καί τριβόλια26 σηκώνοντας σκόνη στό συνοικιακό δρόμο ἕνα ἐρημικό σύννεφο σκόνη πού θυμιάζει27τό σούρουπο |
| 140 | καί τά παιδιά ἔχουν γυρίσει σπίτια τους γιά τό δεῖπνο καί δέν τ' ἀφήνουν πιά νά βγοῦν ἔξω μ' ὅλο πού πίσω ἀπ' τούς τοίχους μαντεύουν τό περπάτημα τῆς γριᾶς ἀρκούδας — κ' ἡ ἀρκούδα κουρασμένη πορεύεται μές στή σοφία τῆς μοναξιᾶς της, μήν ξέροντας γιά ποῦ καί γιατί — ἔχει βαρύνει, δέν μπορεῖ πιά νά χορεύει στά πισινά της πόδια δέν μπορεῖ νά φοράει τή δαντελένια σκουφίτσα της νά διασκεδάζει τά παιδιά, τούς ἀργόσχολους, τούς ἀπαιτητικούς, |
| 145 | καί τό μόνο πού θέλει εἶναι νά πλαγιάσει στό χῶμα ἀφήνοντας νά τήν πατᾶνε στήν κοιλιά, παίζοντας ἔτσι τό τελευταῖο παιχνίδι της, δείχνοντας τήν τρομερή της δύναμη γιά παραίτηση, τήν ἀνυπακοή της στά συμφέροντα τῶν ἄλλων, στούς κρίκους τῶν χειλιῶν της, στήν ἀνάγκη τῶν δοντιῶν της, τήν ἀνυπακοή της στόν πόνο καί στή ζωή |
| 150 | μέ τή σίγουρη συμμαχία τοῦ θανάτου — ἔστω κ' ἑνός ἀργοῦ θανάτου — τήν τελική της ἀνυπακοή στό θάνατο μέ τή συνέχεια καί τή γνώση τῆς ζωῆς πού ἀνηφοράει μέ γνώση καί μέ πράξη πάνω ἀπ’ τή σκλαβιά της.28 Μά ποιός μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι; Κ' ἡ ἀρκούδα σηκώνεται πάλι καί πορεύεται |
| 155 | ὑπακούοντας στό λουρί της, στούς κρίκους της, στά δόντια της, χαμογελώντας μέ τά σκισμένα χείλη της στίς πενταροδεκάρες πού τῆς ρίχνουνε τά ὡραῖα κι ἀνυποψίαστα παιδιά (ὡραῖα ἀκριβῶς γιατί εἶναι ἀνυποψίαστα) καί λέγοντας εὐχαριστῶ. Γιατί οἱ ἀρκοῦδες πού γεράσανε τό μόνο πού ἔμαθαν νά λένε εἶναι: εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ. |
Απόσπασμα απ' την "Σονάτα του σεληνόφωτος", πηγή, ΕΔΩ:
*** **********
...Κι επειδή, κανένας δεν ξεχνάει την δική του αρκούδα... ματώνοντας εσωτερικώς, έψαξα κι αυτό.
Όρθια, ανάμεσα στον νεροχύτη του καφενείου... κι ενώ σε λίγες ώρες έπρεπε να προλάβω να ετοιμάσω... χώρο για εκδήλωση...
Τί στιγμές, και τί αρκούδες!
Τρεμάμενα χέρια και πόδια, απαγγελία κουρασμένης αρκούδας... που μετά, βρέθηκε Νοσοκομείο, λίγη σημασία έχει ... η βαθμολογία!
Κιχ, πονάει η αρκούδα, άπαντες!
Απιστευτο
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα λέω... γιατί δεν βλέπω φώτο εκατό;;
Τι απαγγελία!!!
(βρήκα άνθρωπο για την παρουσίαση μου...)
Μπράβο φίλη
(βρήκα άνθρωπο για την παρουσίαση μου...)
ΔιαγραφήΝα είσαι σίγουρη!(Έχει κλείσει το κεφάλαιο αυτό για μένα, σου έχω ξανα-εξηγήσει, Λαμπρινή μου! Υπάρχουν άνθρωποι για σένα, κι εσαι τυχερή, είναι πολλοί. Μη με δουλεύεις και το κλείσω, κι αυτό! Η απαγγελία ήταν άχρωμη, αναγκαστική, για να κερδίσω χρόνο ακούγοντας τα λάθη μου, κάνοντας μετά την καθαρίστρια... Πάντως, το βράδυ στην εκδήλωση, που αναγκαστικά ήμουνα η ίδια παρουσιάστρια, όταν το "διάβασα" (καθιστή και συγκινημένη, με τόσο κόσμο ...βγήκε με τόσο συναίσθημα (και ως γυναίκα και ως κουρασμένη...) που πέρα από καινούργια ή άλλα εκφραστικά λάθη, ανάλογα και τις ανάσες και τα κότσια μου (λόγω σωματικής εξάντλησης), πήρα δυνατό χειροκρότημα, δε θα ξεχάσω ότι πιέστηκα πολύ για να μην κλάψω, κι ότι στο τέλος, δύο αρκετά "γνωστοί"... μια γυναίκα με καπέλο και εξωτερικής φιγούρας... μου είπε: "έπρεπε να είχες κάνει περισσότερες πρόβες!" 9 κυρία που κεράστηκε τζάμπα, όπως όλοι οι παρευρισκόμενοι, που δεν αναγνώρισε τον κόπο της σφουγγαρίστρας και της απολύμανσης, για να στρογγυλοκαθήσει να κρίνει... εύκολα!
Κι ένας Άντρας. Με κεφαλαίο, λέμε. Θαμώνας και σιωπηλός θαυμαστής:
"Με εξέπληξες, Κατερίνα! Δεν περίμενα ότι έχεις κι αυτό το ταλέντο!... Τα του Ρίτσου, εννοούσε, όχι τα άλλα, τα χαμογελαστά, μετά, προσπαθώντας να κρατήσω μια ζωντανή και ζεστή ατμόσφαιρα.
Αχ! Λαμπρινή! Δυο εκδηλώσεις έκανα, σώμα, ψυχή και λεφτά που δεν είχα (όλα δωρεάν), τα χάρισα.
Δουλεύοντας 15ωρα και με ξενύχτια, μόνη μου όλα, από πρόγραμμα, μέχρι να συνοδευτούν στο σπίτι τους μετά, άνθρωποι που με τίμησαν με την παρουσία τους.
Αυτά δεν είχα, κι όμως τα έδωσα! Αν είναι ντροπή, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνουν άλλοι, σήμερα, που πληρώνουν την είσοδό τους, όπως και την έξοδό τους, συν ότι στηρίζονται από φίλους.
Εγώ ήμουνα "ανοιχτή", για όποιον αγαπούσε την γραφή και την ποίηση.
Και τον λόγο τον πήραν όλοι. Αναγνωρισμένοι, διαβασμένοι, αδιάβαστοι, ταλαντούχοι, ατάλαντοι, σοφοί, τρελοί, χορτάτοι και νηστικοί.
Άσε, γιατί με παρένθεση το ξεκίνησα και βιβλίο θα μου βγει.
Είναι κρίμα και αδίκημα από πλευρά μου, που δεν έγραψα ποτέ, την Ιστορία ζωής με τα χνάρια.
Στο μπλογκ φαίνονται ότι προλάβαινα, ότι έπρεπε, κι ότι "επιτρεπόταν", για να μη θιχτούν άνθρωποι.
Εν ολίγοις, είμαι υπερήφανη, για ότι έδωσα εκεί, ότι πήραν και κυρίως, ΟΤΙ μου έδωσαν! Και ΚΑΛΟ και κακό. Όλα είναι μαθήματα και η συνέχεια της ζωής, αποδεικνύει τι άξιζε και τι μένει και τι φεύγει.
Καλημέρα! Ξύνεις πληγές, δεν φταις, φυσικά, δε μπορείς να ξέρεις, άστο να φύγει, έτσι αυθόρμητα όπως ήρθε, σαν ανάμνηση, ανάμεσα στην Τέχνη και στην Κατερίνα της σφουγγαρίστρας... που συχνάκις, μπερδεύεται και λογικό να "παιδεύεται'!
όμορφη...
Διαγραφή1ον γι' αυτό σε αγαπάω...
2ον και τέλος... Ναι, δεν θα πεις κάτι... το γνωρίζω... και σε καταλαβαίνω 100%.... Εγώ το είπα αυτό... γιατί μού άρεσε το βίντεο... γνωρίζοντας... ότι δεν θα γίνει... όμως... Άλλωστε, ακόμα δεν ξέρω ΠΟΤΕ θα γίνει... οπότε... ό,τι θέλω λέω... :) - χαμόγελο...
τέλος... φιλιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Έχω φίλη αστέρι
χαίρετε...
αστέρι χαμηλόφωτο... όμως!
ΔιαγραφήΚΑΛΟ ΜΑΣ ΒΡΑΔΥ!
Σε ποιον έμοιασε... το καμα ρι σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς, όχι σε μένα! Σπούδασε άλλωστε, κι ακόμα... σπουδάζει. Το που θα τα "δείξει" τα όσα έμαθε, και όσα έχει εντός της, λίγη σημασία έχει πια, ειδικά στην εποχή μας!
ΔιαγραφήΕυτυχώς, που δεν γίναμε ψώνια...!
Ξέρει ο Θεός, γιατί βάζει εμπόδια!
Φιλιά, το κορίτσι! Με πήγες και μ' έφερες, σήμερα!
Μπουμπουνίζει. Καντάρια θα ρίξει, καλοκαιριάτικα... ο κακός μας ο καιρός!...
Μόλις κατέβασα τις τέντες, ο κακός καιρός... πήγε αλλού!Κι άλλες φορές συνέβει. Μήπως τελικά, πάει στους απροστάτευτους; Μήπως μας παρακολουθεί; Χαμόγελο και ενημέρωση για να υπάρχει.
Διαγραφή