Μαλαματενια Λόγια του Γρηγόρη, του πλανώδιου, ξυπόλητου Καλλιτέχνη (Ρεπορτάζ κυκλάμινου 12)

Μετά το Συλλαλητήριο, κι ενώ βγιαζόμουνα κι πήγα στην πιάτσα των TAXI, είδα τον ξυπόλητο Καλλιτέχνη, "κάτι" άγγιξε στα σωθικά μου και πήγα κοντά του.

Στην αρχή κράτησα βιντεάκι, χωρίς να τον ρωτήσω.

Μετά, τον ρώτησα και μου είπε, κουνώντας το κεφάλι, "ναι". Δηλαδή, μού επιτρέπει.

Άρχισε να τραγουδάει με πάθος και ψυχή, κι αυτό με συγκίνησε πολύ.
Φαίνεται το ίδιο συγκινήθηκε κι ο ουρανός, κι άρχισε να βρέχει!
Κάποια στιγμή η μηχανή, δεν υπάκουγε. Δοκίμασα την άλλη. Ούτε κι εκείνη!
Μεταφυσικό το θέμα.
"Κι εμένα μου έκανε εντύπωση", είπε ο Γρηγόρης που ήρθε από Θεσσαλονίκη. "Φαίνεται υπήρξε πλήρης συντονισμός....!" είπε.
Με το τέλος του τραγουδιού, η βροχή είχε σταματήσει!
Κι οι μηχανές έλεγαν: "Φτάνει"!

"Μαλαματένια λόγια... Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία..."

Όπως κι αν μ' έλεγαν, τις ίδιες ευχές θα έδινα στον Γρηγόρη, σ' αυτόν τον Καλλιτέχνη, τον πλανώδιο, τον ξυπόλητο με την ευαίσθητη φωνή.

Μήπως τελικά, Καλλιτέχνης θα πει, (κυρίως), όλα όσα είσαι; ( κι όχι όλα όσα μιμείσαι;)
"Μ' αρέσει αυτό που κάνω..." μου είπε στην σύντομη συζήτησή μας και δεν αμφέβαλλα καθόλου!

Ότι σ' αρέσει, παλληκάρι μου! Όπου σ' αρέσει, όπως σ' αρέσει!
Ότι επιθυμείς, είναι και η Ευχή μου!

"Πολύ Καλός"! συμφώνησαν και τα δυο κορίτσια που χειροκρότησαν στο τέλος!
Η μηχανή, οι μηχανές, είχαν σιωπήσει ήδη, στα μισά.

Υγ. Του είχα πει πως θα τ΄ανέβαζα νωρίς, αλλά δεν πρόλαβα.
Υγεία και κάθε ευτυχία του εύχομαι, αν τελικά το βρει!

Υγ. 7/5/18
Δικαίωμα ν' ανήκει στο  (Ρεπορτάζ κυκλάμινου 12)