Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

"Καντάδες"...

***

...Προέκυψε μετά το τηγάνισμα, κι ενώ ακόμα έτρωγε ο μικρός, έκανα μια ερώτηση στον μεγάλο, (μου είχε φέρει κι ένα βιβλίο, νωρίτερα, το χάρηκα ) έκανα διστακτικά μια ερώτηση (ήμουνα σίγουρη πως είχε ξεχάσει πάλι), κι όμως, εκεί ήρθε η ανατροπή και το πέναλτι... εκεί που το ύφος και τα αρχικά λόγια της απάντησης έδειχναν πως "όχι, πάλι ξέχασα", εκεί που ήρθε το Σημάδι με την ελπίδα του γκολ, κάπου εκεί στην συγκίνηση την Μεγάλη... βγήκα άρον -άρον, στο μπαλκόνι για τσιγάρο και μεταξύ μας... όσο γίνεται, μη δουν τα ήδη ανεξέλεγκτα δάκρυά μου... και πάρει "άγρια" τροπή το παιχνίδι... όπως λένε στα ποδοσφαιρικά τους, συνήθως, μικροί, μεγάλοι άντρες!

"...Άκου δάκρυα, δι' ασήμαντον αφορμήν! Δεν πάει καλά, η μάνα σου!" θα έλεγε ο μεγάλος, με τα δικά του δίκια και τις αποδείξεις... που, όχι ότι δεν έχει, απλά, αρνείται να δει.

Τσιγάρο, δάκρυ και νοερά Προσευχή, στριμωγμένη απ' τις απλώστρες, καθισμένη σ' ένα σκαμπό της Ελπίδας, βοήθημα για να φτάνει στα ψηλά, ΝΑ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ!

Η νοερά Προσευχή, ειδικά όταν είναι "Ευχαριστήρια", κι όταν βγαίνει από βάθος, απ' όποιο σημείο κι αν την στέλνεις, φτάνει Ψηλά, την παραλαμβάνει αμέσως Ο ΠΑΡΑΛΑΒΩΝ!

...Εκεί, μετά τις συγκινήσεις... κι αφού προσγειώθηκα στα γήινα, ήρθε στ' αυτιά μου ένα τραγούδι από κάποιο ανοιχτό ραδιόφωνο.
Δεν το ήξερα, δεν μ' ένοιαζε και πολύ.
Παρέμβαλλε όμως, στις "συχνότητές" μου, πολύ δυνατός ό ήχος του.

Λογική εξήγηση: Ή κάποιος σταμάτησε στον δρόμο με το αυτοκίνητο, κι είχε ανοιχτό ραδιόφωνο ή ακουγόταν παραπέρα, απ' τα Γύφτικα, όπως λέν' εδώ.

Θέλοντας και μη, άκουσα πολλές φορές το ρεφρέν, το οποίο έλεγε κάπως έτσι: 

"από σένα το ξέρω, το μπελά μου θα βρω ερωτά μου μεγάλε, της ζωής μου" δεν συγκράτησα "τι"!
καημό;

...Τελείωσε κάποια στιγμή η μη ελεγχόμενη καταρροή ματιών, τελείωσε και το πρώτο τσιγάρο, είδα τα σκοτάδια γύρω μου, σηκώθηκα, μπήκα άναψα φως, ξαναβγήκα, άναψα β' τσιγάρο, τελείωσε κι εκείνο (να μην τα πολυλογώ) τα ίδια λόγια, λες κι αυτό το τραγούδι είχε μόνο αυτά, λες κι εκεί είχε κολλήσει βελόνα, λες και κάποιος έκανε καντάδα σε κάποια νεαρή της γειτονιάς - ίσως- και πατούσε συνέχεια στο ίδιο σημείο το κουμπάκι...

Ποιος να ξέρει;

Θυμήθηκα άλλη μια ραδιοφωνική "καντάδα", επίμονη κι εκείνη που έλεγε περίπου:

"Άλλοι σου ψήνουν το ψάρι στα χείλη και την πληρώνω εγώ", κι εκείνη αρκετά επίμονη, κολλημένη και διαλεγμένη και με "σύμπτωση".... σταματήματος... όταν βεβαιώθηκαν, ίσως, ότι την άκουσα κι εγώ.

...Επέστρεψα ξαλαφρωμένη ... στη συνέχεια των υποχρεώσεων της οικογενείας μου, σημείωσα σε κάποιο χαρτί αυτά τα λόγια (του αγνώστου για μένα) άσματος, το βρήκα σήμερα το πρωί, είπα να μην το πετάξω ... άγραφο (κρίμα!), θυμήθηκα πραγματικές καντάδες αγοριών στα νειάτα μου, είτε με παρέες, είτε μόνα, στα δρομάκια (και παραθύρια μου...), άλλες, γλυκύτατες εποχές, γι' αυτό τίμησα αυτή την φτωχή ανάρτηση, πριν καν αρχίσω να γράφω, μ' αυτόν τον τίτλο!...

Τότε... ήταν παιδικοί αγνοί, αθώοι έρωτες.
Τώρα, μπορεί να είναι  φανταστικός ανεκπλήρωτος έρωτας οποιουδήποτε... μέχρι και απειλή.

Δεν υπογράφω προθέσεις, καχύποπτη πια, για τα πάντα.

Συμπτώσεις ή τυχαία, Θεούλης ξέρει και "διορθώνει" κάθε στραβό, την δική Του κατάλληλη στιγμή.

ΕΔώ ήταν η Μουσική στάση για την χθεσινή νύχτα μου, η Ανώτερη θα πάει στη θέση της, άλλη στιγμή.

Ώρα 6 και 11, πρωί! 9/5/2018!

ΣΧ. Τί νούμερα είναι αυτά! Διαβάζοντας του συνομωσιολόγους, δε ξέρω ποιο νούμερο είναι ΚΑΛΟ, πια!
Γιατί δε μας το λένε, μπας και το πάρουμε και κερδίσουμε και κάποιο λαχείο;

Ού μπλέξεις! Μπέρδεμα λένε, οι αριθμοί!

Το Καλό που σας θέλω, μη μπείτε στο τρυπάκι των αριθμών, το χάσατε το παιχνίδι!

Μουσική της αρεσκείας σας και νοερά Προσευχή, κάπου εκεί βρίσκεται η ισορροπία. 

Υγ. Το άσμα δεν το βρήκα στο γιουτιουμπ.
Δεν το συγκράτησα καλά, φαίνεται!

ΥΓ. ΜΕΓΑΛΟ!
Πήγα να βρω μια φωτογραφία, βρήκα πολύ τρυφερή αυτή, την "έκλεψα", (ο νέος και η γιαγιά, σκέφτηκα ειρωνικά...) μα, ήταν τόσο τρυφερή που επισκέφθηκα την σελίδα, να μάθω περισσότερα!
Πόσο χάρηκα!
Τί ρομαντικό!
Καντάδα ενός εγγονού στην γιαγιά του, ΠΟΣΟ ΤΡΥΦΕΡΟ!!!

ΜΠΡΑΒΟ!
Ανατροπή και της ανάρτησης, λοιπόν, όπως προέκυψε, συμπλήρωμα και στις ετικέτες!!!



Εκεί η ΠΗΓΗ πληροφορίας!

Κρατάω το βιντεάκι όμως, σαν όνειρο ζωής, που έτσι κι αλλιώς, ηλικιακά... δεν θα το χαρώ, είναι σίγουρο!
Θεούλης ΜΟΝΟ, ξέρει και μακάρι να προλάβουν να το χαρούν, οι ήδη γιαγιές!


Μουσική - στίχοι: Γιώργης Χριστοδούλου (album Καντάδα / Ankh 2015) με την Τζένη Ρουσσέα σκηνοθεσία: Δημήτρης Συλβέστρος ενδυματολογική - σκηνογραφική επιμέλεια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος ΚΑΝΤΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ Τώρα που έγινες μικρή κι εγώ μεγάλωσα μέσα στη μνήμη μας χωρέσανε δυό θάλασσες τραγούδια Στις προσδοκίες σου σιγά - σιγά σκαρφάλωσα μέσα από δρόμους όλο αγκάθια και λουλούδια. Το τραγούδι αυτό είναι για σένα, γιαγιά τό 'χα κρύψει βαθιά στην ψυχή μου όταν είπες γλυκά του παιδιού μου ο γιός είναι δύο φορές το παιδί μου Το τραγούδι αυτό είναι για σένα, γιαγιά να το κρύψεις καλά στην ψυχή σου και να λες, τρυφερά, του παιδιού σου ο γιός είναι δύο φορές το παιδί σου.

***

Αγαπημένη η Τζένη, όμορφη πάντα! Νά 'ναι και γερή!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΜΕΓΑΛΗ, Γιώργη Χριστοδούλου που δεν σε ήξερα!
Προλαβαίνω να σε μάθω, ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, ΑΞΙΟΣ!!!

Υγ. 6 και 44 παρακαλώ! ΚΙΧ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου