Ανανεωμένοι, καυστικοί και γεμάτοι εκπλήξεις ήρθαν για να χαρίσουν απλόχερα γέλιο!
Σχ.***
Ξαφνιάστηκα! Χθες ήταν; Νόμιζα απόψε!
Εμ! Υπάρχει και η ζωή μας και οι προσωπικές μας στιγμές!
Δεν είμαστε με ένα ημερολόγιο κι ένα ρολόι στο χέρι!
Και να, που δεν το είδα, και διαβάζω κριτικές, πράγμα που δεν ήθελα να συμβεί καθόλου, για να μην επιρεαστώ!
Μάλιστα ήθελα να γράψω και το όνειρο που είχα δει, πριν επταετία, σχεδόν και το θυμάμαι ακόμα, γιατί με παραξένεψε, επειδή δεν συνηθίζω να ονειρεύομαι ηθοποιούς, διάσημους κ.λ.π.
Λοιπόν, να συντομεύω. Δεν θα το δω πρωί - πρωί, θέλω την στιγμή μου.
Απλά, θα πω, πως από παιδί θαύμαζα την Τέχνη και δεν κατείχα από Πολιτική. (ούτε και τώρα ξέρω λεπτομέρειες. Δε θέλω να μάθω, δε θέλω να ξέρω. Μου φαίνεται ότι κανένας δεν είναι καθαρότερος και αξιότερος, κανενός κόμματος.
Επίσης, να πω, πως μπαίνοντας το 2006 στο ίντερνετ, καταρρίφθηκαν οι μύθοι μου, γιατί γνώρισα χαραχτήρες, κι αυτό με "χάλασε".
Μου πήρε χρόνια να μάθω να ξεχωρίζω το ταλέντο της Τέχνης ενός ανθρώπου, απ' τον ίδιον τον άνθρωπο.
Γι' αυτό, επειδή ως άνθρωπο βλέπω ότι τον κατηγορούν, δεν παίρνω θέση, δικάστέ τον!
Έτσι κι αλλιώς, όλοι μας εύκολα δικάζουμε, φαντάζομαι και ο ίδιος ο Λάκης, δικάζει τους άλλους!
Ως προς την Τέχνη του όμως, θα ρωτήσω:
Έκανε χρόνια να γελάει εκατομμύρια κόσμος;
Έκανε.
Τότε,
Τί είναι αυτό, αν δεν είναι ταλέντο;
Θα μου πεις, γελάμε με τα χάλια μας, αντί να κλαίμε.
Αυτό είναι ταλέντο και νομίζω λέγεται Τέχνη.
Αν δίνει "γραμμές", όπως λένε και δεν αμφιβάλλω ότι το κάνει, ρωτάω, ποιος στην θέση του, δεν θα το έκανε;
Αν φοβόμαστε ένας ολόκληρος λαός, ένα σατυρικό σήριαλ, ε, τότε, φταίει το φτωχό μας το μυαλό.
Λαζόπουλε, με έβγαλες εκτός, σήμερα!
Ήθελα να γράψω αλλού τα της Τέχνης σου κι αλλού το όνειρο και μάλιστα πριν δω τους Μήτσους σου, γιατί δεν θυμάμαι 100% ποιος χαραχτήρας ήταν. Ίσως και ενδέκατος που πρόβαλες χθες.
Πάμε λοιπόν.
Πριν από σένα, άλλη μέρα, είχα δει ένα όνειρο που αφορούσε Ζαγορά, και να που το μετέφρασα έτσι: αφορούσε την πλημμύρα και την μεγάλη καταστροφή της.
***
Το δικό σου:
Ανέβαινα που λες έναν ανηφορικό αυτοκινητόδρομο, αγροτικό χωματόδρομο.
Σε μια απότομη ανηφόρα σταμάτησε ένα αγροτικό προς τρίκυκλο και σταμάτησε να με πάρει.
Δεν υπήρχε διάλογος.
Μπήκα.
Οδηγούσε ένας Μήτσος, χρόνια θυμόμουνα ο Ταξιτζής σου.
Τώρα, δεν είμαι βεβαία.
Κάποτε φθάσαμε, κάπου.
Θυμάμαι να με ξεναγείς σε ερρείπια, σε υπόγεια, σε αλάνες βρεγμένες, λάσπες, νεκροταφεία, διάφορα άσχημα.
Μετά θυμάμαι, χωρίς να δω (στο όνειρο) κατεβήκαμε απ' το σαραβαλιασμένο αμάξι , σε μια πεδιάδα.
Εκεί μου μίλησες και μου είπες:
"Αυτό ήταν, τελείωσε. Ξέρω ότι σε κούρασα. Μην πεις όμως (στους άλλους), ότι σε βίασα."
Κι εκεί, μέσα στο ίδιο το όνειρο, προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοείς και να θυμηθώ τα πάντα, να δω, αν με βίασες και δεν το κατάλαβα.
Και στο ξύπνιο μετά, το ίδιο έψαχνα.
Να θυμηθώ λεπτομέρειες του ονείρου.
Δεν το ξέχασα ποτέ αυτό το όνειρο. Ήταν πολύ ζωντανό και παράξενο για την εποχή που το είδα.
Τώρα μπορώ να το πω προφητικό, εφόσον λένε ότι στηρίζεις ΣΥΡΙΖΑ που μας άλλαξε τα φώτα κι αυτός, όπως κι οι άλλοι πριν, όπως θα κάνουν και οι επόμενοι, απ' όπου κι αν είναι.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ εύχομαι ξεχωριστά στην Τέχνη σου!
Υγεία και Ευτυχία στον Άνθρωπο Λάκη Λαζόπουλο (και σε όλους τους ηθοποιούς!)
Και μια επιθυμία:
"Κόψε κάτι, αν πασπαλίζεις πολύ την Τέχνη σου (όπως λένε στα αρνητικά σχόλια), γιατί είναι κρίμα, για την ίδια την Τέχνη, που ο ίδιος θυσίασες την ίδια την ζωή σου!
Ποτέ δεν είναι αργά, για "πεδιάδες" κι όλα σε ένα επίπεδο, χωρίς ανηφόρες ή κατηφόρες!
ΣΧ. κι άλλο. Στα σχόλια άλλη στιγμή, θα γράψω κι άλλες συμπτώσεις μαζί σου και θα διορθώσω και το κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου