Στάσου για λίγο, κυρά...

"Στάσου για λίγο, κυρά..." τον άκουσα, παρ' όλο που ψιθύριζε...
Και ξανασυνάντησα τον κήπο...
***

..........
Η Ελπίδα, η γάτα μου, χοροπηδούσε.
Πάει πολύς καιρός που δεν την συνοδεύω στις βόλτες της.
Και οι δικές της, είναι λιγοστές.
Την έχουν τρομάξει τα παιδιά και οι μεγάλοι....
Τα παιδιά, ακόμα πιο πολύ, κι είναι λυπηρό που η αθώα ψυχούλα τους κρύφτηκε απ' την μίμηση των μεγάλων.

"Κράτα, αγαπημένε μου κήπε", έλεγα... ψευτοποτίζοντας...
Θ' αλλάξει ο καιρός, μη μ' εγκαταλείψεις, όπως "φαίνεται" πως έκανα εγώ.

...Μάζεψα μια σακούλα σκουπίδια.
Και φυσιολογικά και "περίεργα".
"Μάλωσα" ευγενικά τα παιδιά, λέγοντάς τους πως γέρασα και δεν μπορώ να τον φροντίζω όπως παλιά...
Ευτυχώς, έχουν δυο μικρά αυτιά, τα παιδιά!
Απ' το ένα μπαίνουν, απ' τ' άλλο βγαίνουν.