... εμφανίστηκε δίπλα της μια γυναίκα με κόκκινα ρούχα ...

εμφανίστηκε δίπλα της μια γυναίκα με κόκκινα ρούχα που την άρπαξε από το κάθισμα ξηλώνοντάς το από το πάτωμα του ελικοπτέρου και το ακούμπησε πάνω σε ένα πουρνάρι, λέγοντάς της «Μην κοιτάξεις τα συντρίμμια και μη φοβάσαι».

Αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα: «Με έβγαλε από τα συντρίμμια η Παναγία η Ακρωτηριανή»

Η Παναγία µας η Ακρωτηριανή Σερφιώτισσα, θεραπεύτρια και όχι της Σίφνου και ούτε της Κρήτης, όπως πολλοί προσπαθούν να πλανέψουν τον κόσµο, η οποία µου χάρισε λύτρωση της ζωής διασώζοντάς µε και θεραπεύοντάς µε. Εορτάζει στις 13 Φεβρουαρίου (ν.η.) και 31 Ιανουαρίου (π.η.)».

Πηγή και περισσότερα, Εκεί

***

ΣΧ. Γνωστό το ΘΑΥΜΑ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, γιατί Εκείνη για κάποιον λόγο, ήθελε να το μάθουν όλοι.
Στάθηκα στην φράση: "μια γυναίκα με κόκκινα ρούχα",
γιατί θυμήθηκα το δικό μου διπλό και διαρκείας όραμα, τότε, στον Περιφερειακό (κάπου εδώ υπάρχει, σκόρπιο), κι ήταν η Παναγία η Γοργοϋπήκοος, κ.λ.π. πολλά (Μία είναι η Παναγιά, αναλόγως την στιγμή της "παρουσίας" της και βάση συγκεκριμένων στιγμών, της δικής μας ζωής, ονοματίζουμε εικόνες, χώρους, τόπους, κ.λ.π. )
...Νομίζω, πως "κάτι" θέλει να μας πει, κι ο τόπος, σίγουρα, μα μη χανόμαστε απ' την "ΟΥΣΙΑ", πως Μία είναι η Παναγιά ΜΑΣ! ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ!
...Νομίζω, πως ΑΛΟΙΜΟΝΟ, αν εστιαστούμε, στο ήταν η Παναγιά του Άνω Μαχαλά ή του Κάτω Μαχαλά...
Αυτά είναι ανθρώπινα και εμπορικά συμφέροντα, νομίζω, γιατί μετά από τα πολλά θαύματα της ζωής μου, εκεί κατέληξα.
Όπως κατέληξα και πως στο να σου "φανερωθεί" ή να σε σώσει, (μία φορά ή πολλές), δεν σημαίνει πως είσαι ο (ή,  η) "εκλεκτός" Της (εφ' όρου ζωής) που σου Αγιάζει τα πάντα, απλά, για την συγκεκριμένη στιγμή, "επέλεξε" μέσω εσού (ή εμού ή όποιου), να πει ή να "δείξει", "κάτι". (Μπορεί να είναι ΚΑΛΟ, μπορεί όμως και κακό, στο τι μας "ανοίγει" τα μάτια να "δούμε". 
...Εκεί κατέληξα και χωρίς την συμβουλή, κανενός Ιερέα.
Καλώς, κακώς, ΕΚΕΙΝΗ ξέρει!
...Πρωί - πρωί, ας μην το "παίξω" κι άλλο, Ιεροκήρυκας, η άσχετη και η ανάξια, γενικώς...
Ημερολόγιό μου είναι κι εδώ, μη ξεχνιόμαστε, δεν κάνω καμιά προσπάθεια να "αρέσω", αυτή είμαι. Έχω δικές μου ακλόνητες βάσεις, κι αυτό δεν αλλάζει.

Θυμήθηκα που είχα πάει στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, κι έψαχνα  εικόνα Του Αγίου και δεν έβρισκα και μια μοναχή μας έλεγε, "το δικό μας νέο μοναστήρι είναι αφιερωμένο στον δικό μας, τοπικό Άγιο...κ.λ.π. κι αυτό πρέπει να στηρίξουμε!"
Κάτι που μ' ενόχλησε, τόσο πολύ, τότε, όχι τόσο η πράξη, αλλά η ακουστική των λέξεων...
...Ιεραρχεία, μηδέν.
...Να ψάχνεις τον Θεό σου, στο ίδιο το Σπίτι του Θεού σου!
Εκεί είναι που έχει χαθεί πια, ΟΛΟ το νόημα της σήμερον Πίστης μας.

*** 

Νοερά, ρώτησα την Βασιλική: "Μήπως δεν ήταν ακριβώς κόκκινο και έφερνε προς το βυσσινή - μπορντό;"
Γιατί εγώ, (μετά), μέρες, μήνες, στάθηκα πολύ σ' αυτό.
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, κι ακόμα, δεν παίρνω όρκο γι' αυτό.
...Για τη νηφάλια όμως μορφή Της και το χαμόγελό της, ορκίζομαι, 1000%!


***
Πολλές φορές πήγα να με "μαζέψω", ας ξανακάνω "κράτηση":

Πρώτη καταγραφή: ΕΔΩ.

Δεύτερη καταγραφή, ΕΔΩ.

Τρίτη καταγραφή, ΕΔΩ.

Αυτά είναι στο ΑΓΑΝΤΑ.

Νόμιζα πως η "ΥΛΗ" ήταν στο Θαύματα και Σημάδια 1, αλλά, βρήκα μόνο δυο αναρτήσεις εκεί:

6 Οκτωβρίου 2009, ΕΔΩ.

Εν ολίγοις, όλο το 2009, ΕΚΕΙ! (εν ολίγοις, σκόρπια, από τότε...! Πέρασαν  9 ολόκληρα  χρόνια, από τότε!)


...Τα "κρατάω" ως πυξίδα για μένα. Δεν επεδιώκω, ουδεμία διαφήμιση, εξηγούμαι!

Επίσης είδα, πως λόγω βιασύνης, τότε, δεν στάθηκα σε ακρίβεια των λόγων μου.
Όσο περνάει ο καιρός, τόσο και πιο έντονα το θυμάμαι.
Την έκφραση "ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ"! την ανέφερα και τότε. π.χ. Κρίμα Παναγιά μου, κ.λ.π.

Να την φέρω, να μας βοηθάει ΟΛΟΥΣ!