της Μαρίας Σούμπερτ
Γνώρισα την Ελένη Γκίκα το 2006-2007 όταν εργαζόμουν σε αλυσίδα βιβλιοπωλείων στον τομέα των εκδηλώσεων. Αλληλογραφούσαμε ηλεκτρονικά αρκετά συχνά, μιλούσαμε στο τηλέφωνο λιγότερο, σπανίως βλεπόμασταν όταν ερχόταν στο πατάρι για κάποια εκδήλωση, για ένα καφέ και ένα ραντεβού. Πάντα όμως είχαν την αίσθηση πως την ξέρω χρόνια, πως είναι ένα πρόσωπο οικείο σε εμένα και βαθιά συμπαθές. Δεν θα μπορούσα λοιπόν, να μην σας την γνωρίσω.
Έλα, Ελένη, ξεκίνα!
Λοιπόν…
Αν και κάποτε είχα μια ραδιοφωνική εκπομπή στο Ράδιο Αττική με τη Ρίτα Βελώνη «Λαμβάνω την τιμή και σας παρουσιάζομαι», δεν έχω χειρότερο από το να το κάνω η ίδια.
Αν και κάποτε είχα μια ραδιοφωνική εκπομπή στο Ράδιο Αττική με τη Ρίτα Βελώνη «Λαμβάνω την τιμή και σας παρουσιάζομαι», δεν έχω χειρότερο από το να το κάνω η ίδια.
Ούτε τα αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα αγαπώ. Για να βρεις την αλήθεια, πρέπει πράξεις, λάθη και πάθη να τα φορτώσεις σε άλλους. Θα προσπαθήσουμε, όμως.
Γεννήθηκα ελλιποβαρής στο Κορωπί [δηλ. στην Αθήνα στο μαιευτήριο] κι έμεινα κάμποσο στη θερμοκοιτίδα. Για να σχηματιστεί ο οισοφάγος [κακώς, κάκιστα, ας πρόσεχαν], να δυναμώσω, να γίνω από 1.700 γραμμάρια τουλάχιστον 1.880, τόσο βγήκαμε. Και μέχρι την ηλικία των 5 ετών έτσι αντίκριζα τη ζωή, από μια μεγαλύτερη κατά κάποιον τρόπο… θερμοκοιτίδα. Από ένα μεγάλο παράθυρο, σκαρφαλωμένη στη μηχανή ραψίματος της μαμάς. Το επόμενο οικογενειακό βήμα ήταν να μου κάνουν και την βεράντα, τζαμαρία.
Έτσι, δεν ξέρω και να σας πω με σιγουριά αν το μανιώδες διάβασμα είναι επίκτητο κουσούρι ή μοίρα. Κάτι έπρεπε να κάνω περιμένοντας, την ζωή ή τον… χάρο. Όπως αντιλαμβάνεστε, αντιμετώπισα εφ’ όρου ζωής σαν γιορτή το όποιο σχολείο. Κι έπαιρνα δρόμους, ξεχνούσα να γυρίσω στο σπίτι, χανόμουν, ταξίδευα, δούλευα μαζί με τα άλλα τα παιδιά, συγγνώμη, στην εφημερίδα με τους συναδέλφους, νύχτα και μέρα. Κι έκανα δουλειά εκείνο που παιδιόθεν αξιώθηκα: το διάβασμα. Συνέχεια έτρεχα πίσω από μια ιστορία. Των άλλων, πρώτα. Των δικών μου, μετά. Από δίψα ανάγνωσης γράφουμε, ας είναι, το ξαναλέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου