Ο χρήστης Ελένη Γκίκα κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Fractal.
είναι και κάποια πρωινά που όλο συμβαίνουν στον χρόνο
#Ντίνος_Χριστιανόπουλος:«Πιστεύω πως πρέπει να δει κανείς πολλούς θανάτους και πολλές γέννες για να μπορέσει να γράψει έστω και έναν στίχο»
-------------------------------------
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
#poet #poetry #intreview
-------------------------------------
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
#poet #poetry #intreview
Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις
Σχολιάστε
Δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρω θέμα, κι επειδή αυτός ο ποιητής τα λέει σταράτα, τον έφερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπαίνω στο τρυπάκι να "κλέψω" πολλά άρθρα απ' το Φράκταλ, θέλω δέκα ζωές και ήδη λιγοστεύει η μία και μονάδική μου!
Αν δεν δεις, αν δεν νιώσεις, αν δεν πάθεις, αν δεν μάθεις, δεν πρόκειται να αφήσεις πίσω σου, τίποτα σημαντικό, ότι κι αν είναι αυτό.
Τώρα την διάβασα. Τα "λέει" ο άνθρωπος και αν είχα φέρει τα λόγια, θα τόνιζα φράσεις που στάθηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειράζει! Λίγη σημασία έχει, νά 'ναι γερός, να εκφράζεται, έτσι αληθινά!
Και η Ελένη! Νά 'ναι γερή, να μην "πετάει" ούτε λέξη, ούτε ανάσα, από κανέναν που του δίνει τον λόγο!
Λάικ, Φράκταλ!
Καληνύχτα!Μια χαρά τα κατάφερες να με βγάλεις απόψε εκτός!
Είχα κατά νου, να φέρω αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφή– «Δεν πόνεσα αρκετά/ για να μ’ αγγίξει ο πόνος του διπλανού», πότε πρωτοπονέσατε και πότε σας άγγιξε ο πόνος του διπλανού? Πότε και πώς σας πρωτακούμπησε η ποίηση?
Ο Καβάφης λέει κάτι αρκετά σοβαρό, ότι το ποίημα εκφράζει τον ποιητή του μόνο την στιγμή που γράφεται. Επομένως αν βασιστούμε ότι έχει δίκιο, πρέπει να μιλήσουμε για τη στιγμή εκείνη κατά την οποία ομολόγησα ότι δεν πόνεσα ακόμα αρκετά για να μ’ αγγίξει ο πόνος του διπλανού μου. Εκείνη τη στιγμή που το έγραφα, το πίστευα. Και μπορώ να πω ότι και μετέπειτα με έχει απασχολήσει αυτό το πράγμα και σαν ομολογία και σαν επανάληψη ή και σαν ανατροπή καμιά φορά.
"Ο Καβάφης λέει κάτι αρκετά σοβαρό, ότι το ποίημα εκφράζει τον ποιητή του μόνο την στιγμή που γράφεται."
Αυτό το λέω κι εγώ, για κάποιες στιγμές μου. "Ανήκε σ' εκείνη την στιγμή", λέω.
Δεν ήξερα ότι το έχει πει και ο Καβάφης!Πολύ χαίρομαι, αν και δεν έχω πολλές στιγμές παραλλαγής.
Μία κι αυτή δεν διορθώνεται. Είναι στο βιβλίο του πατέρα, που μετά τα όσα είδα... είπα, δεν θέλω να με θάψουν, κ.λ.π.
Ναι, είμαι κατά της καύσης, όσον αφορά το σώμα μου. Βγήκε εκείνη την στιγμή, παρέμεινε και μετά στην έκδοση, μαζί με πολλά άλλα λάθη, δικά μου και ξένα.
Φαίνονται νομίζω σ' έναν άνθρωπο, πόσο είναι της στιγμής η έκφρασή του και πόσο της διαρκείας.
Οι ποιητές γράφουν ελάχιστες λέξεις, οπότε εύκολα μπορούν να παρεξηγηθούν.
Αυτά και συμπληρώνω ετικέτα στιγμές και για τα δικά μου σκόρπια αισθήματα και συναισθήματα.