Έκτακτο Πορτραίτο: Στέλιος Λημνιός – Μέλος Επιτροπής Πολιτών Αγώνα Βόλου

***

Έκτακτο Πορτραίτο: Στέλιος Λημνιός – Μέλος Επιτροπής Πολιτών Αγώνα Βόλου

Ήταν 20 Απρίλη, όταν «τόλμησα» να ζητήσω μία «συνέντευξη» απ’ τον κύριο Στέλιο Λημνιό, τον οποίο γνώριζα, αρκετά και ως Άνθρωπο, αρκετά και ως αγωνιστή για τα κοινά.

Εν ολίγοις, τον θαύμαζα και συνεχίζω να τον θαυμάζω, αλλά, ειδικά μετά από τόση ενημέρωση τον τελευταίο καιρό, σίγουρα, δεν θα τον «χασομερούσα»!

Ξέρω πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος του και δεν θα ήθελα ποτέ μου, να γίνω «κλέφτρα», ούτε ενός δευτερολέπτου, απ’ την ζωή των άλλων!

Κοιμόμουνα όταν μου τηλεφώνησε, σήμερα.

Το είχα βγάλει τελείως, απ’ το μυαλό μου!

Η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου, έχει και δικές της σελίδες και πολύ στήριξη, απ’ όλα τα ΜΜΕ!

Ένα μέλος της, που απλά με γνωρίζει ως άνθρωπο και μ’ εκτιμάει, (απ' το όσο με ξέρει - δεν με έχει διαβάσει, ούτε έχει προλάβει να δει, πως "όσο" μπόρεσα, στήριξα κι εγώ στον Αγώνα, ως Πολίτης αυτής της πόλης) διέθετε χρόνο και για μένα! Αν είναι δυνατόν!

Τι τιμή και τι συγκίνηση!

Του πρότεινα σπίτι μου, για κέρδος χρόνου.

Καθήσαμε στην κουζίνα μου. (Στον χώρο μου… και του ζητάω "ΣΥΓΓΝΩΜΗ", γι' αυτό!)

Είχα πολλές απορίες και μου τις έλυσε.

Η πιο κύρια:

«Γιατί δεν ασχολήθηκε με την πολιτική;»

Μου απάντησε πως πάντα τον ενδιέφεραν τα κοινά προβλήματα και εστιαστήκαμε στο θέμα της Καύσης Σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ.

Αυτός είναι ο μεγάλος και δύσκολος αγώνας του χθες, των Μελών της Επιτροπής, του τώρα και του μέλλοντος, ΟΛΩΝ ΜΑΣ, (τώρα που ενημερωθήκαμε), για τον Βόλο.

Ακούστε τον, και τον «Ευχαριστώ» από καρδιάς, για την ΤΙΜΗ!

«Καλή Συνέχεια» και «Πορεία», στον αγώνα ΚΑΘΑΡΟΥ ΑΕΡΑ που έχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΗ, στην πόλη μας!

Υπενθυμίζοντας σε ΟΛΑ τα «εμπόδια», πως είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και χρέος ζωής, να εξσφαλίσουμε ΠΡΩΤΑ, την ίδια την ζωή!

ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΗΜΝΙΟΣ - ΜΕΛΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΓΩΝΑ ΒΟΛΟΥ -

ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΕΤ" 1 και 2

Υγ. Τα έγχρωμα είναι μετά τις απορίες μου.
Ότι περισσότερο χρειαστεί, το γράφω και στα σχόλια.

****************************

Μεγάλο Υστερόγραφο 13 Μάη 2018

Σε πολλές αναρτήσεις μου, νιώθω

(κι έτσι είναι, αλλά πέρα απ' τα «εμπόδια», έχω κι εγώ, ως γυναίκα, νοικοκυρά, σύζυγος και (ΚΑΜΠΑΝΑ! Αγίου Νεκταρίου, Κυριακή του ΤΥΦΛΟΥ, ΣΗΜΕΡΑ! Ώρα 8 και 51! Για το κεράκι μου… θα πω σε άλλη σελίδα και για τον ΆΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ!)

Συνεχίζω την πρώτη  παρένθεση, σύζυγος και μαμά – γιορτάζουν κι αυτές, ΣΗΜΕΡΑ! Κλείνει και η πρώτη παρένθεση)

Νιώθω πως δεν τις στήριξα όσο και όπως έπρεπε, στην ώρα τους, γι’ αυτό συμπληρώνω, καθυστερημένα:

(Μετά… Στάση, πάλι.)

Μεσημέρι 2 και 28 Κυριακής

Μέχρι να ‘ρθει ο Κύριος Στέλιος, είχα πολύ μεγάλη αγωνία. Είχα και τις απορίες μου και τα «γιατί» μου. Αγχώθηκα, μήπως δεν του δίνουν «λόγο», κι εγώ, πόσο θα μπορούσα να βοηθήσω;

Για προσωπικό πορτραίτο, έτσι όπως το ξεκίνησα, ειδικά αυτή την εποχή, δεν το συζητούσα! Ούτε που θα το τόλμαγα!

…Κατέγραφα σε κόλες τις απορίες μου (γενικές και ειδικές), ότι θυμόμουνα, γι’ αυτή την έκτακτη συνάντηση, ξέροντας καλά, όμως, πως ο κύριος λόγος ανήκε στα όσα ήθελε να πει εκείνος και αφορούν το καυτό θέμα της ΑΓΕΤ.

Χτύπησε το κουδούνι, ήρθε, καθίσαμε στην κουζίνα (για να μην ξυπνήσουμε τον γιο μου που δούλευε ξενύχτι), του είπα τα «Θερμά Συγχαρητήριά μου» για όλη την Επιτροπή, για την Μεγάλη τελικά, Επιτυχία του Συλλαλητηρίου, τον Ευχαρίστησα για την Τιμή και αμέσως μετά, τον ρώτησα το «γιατί» μου!

«Στο υποσχέθηκα, ήταν πολύ πιεσμένος ο χρόνος μου τον τελευταίο καιρό, δε σε ξέχασα, ήρθα, για σένα και μόνο! Μην ανησυχείς, μας δίνουν βήμα, δεν είναι εκεί το θέμα.»

Τότε, τι σας πω; Ντρεπόμουνα για τον εαυτό μου… που χασομερούσα έναν πραγματικό αγωνιστή… το είπα και το κατάλαβε και ο ίδιος, απ’ το τρακ μου…

 «Μην υποτιμάς τον εαυτό σου», μου είπε κάποια στιγμή! και δεν μ’ έπαιρνε για κόσκινα πια, έπρεπε να το «παίξω» δημοσιογράφα…

…Είδε τα κατεβατά μου.

«Πες μου, τι θέλεις να με ρωτήσεις, αλλά να μην ξεφύγουμε απ’ την ΑΓΕΤ! Άκου να δεις, Κατερίνα, δεν είμαι άνθρωπος που θέλω να αυτοπροβάλλομαι, ο αγώνας όμως απαιτεί να βγω μπροστά, γι’ αυτό άλλωστε, είμαι και κατηγορούμενος, μην το ξεχνάμε!»

«Χμ, τώρα… σώθ’κις…», δεν το είπα, φυσικά! Έκανα στην άκρη τις μουτζούρες μου, κι άρπαξα την πρώτη μηχανούλα που έπιασε το χέρι μου. Ήταν η παλιά και ρυθμισμένη σε ασπρόμαυρη.

«Τίποτα! Και μόνο που μου δώσατε τόση αξία, ανοίγω την μηχανούλα μου και γράφει, ότι εσείς, θέλετε να πείτε!»

«Πόσο κρατάει περίπου η κάρτα;»

«Θα προτιμούσα δεκάλεπτα, για να τ’ ανεβάσει σίγουρα και το γιου τιουμπ.»   

Όσο μίλαγε, ένιωθε τόσο απαίσια η «κάμεραγούμαν», για το θράσος της, να «αναγκάζεται» να επαναλαμβάνει ο Άνθρωπος, ειδήσεις πια, τόσο γνωστές, «λόγω φιλικής εκτίμησης» … μόλις έφευγε, ίσως και να με χαστούκιζα… να συνέλθω, να προσέχω άλλη φορά, σε ποιον κάνω προτάσεις για πορτραίτα…!

Μόλις τελείωσε το ασπρόμαυρο βιντεάκι,

«Έλα, ρώτα με. Τι απορίες έχεις;» είπε ευγενέστατος, ενώ η κούρασή του, φαινόνταν στα μάτια του!

Τι να ρωτήσω;

Ούτε τι δουλειά κάνει, δεν ήξερα! Δεν βρήκα βιογραφικό του! Κι αν υπάρχει, τελικά, δεν πρόλαβα.

Ζήτησε μια λευκή κόλα, για σημειώσεις, μη ξεχάσω.

Σημείωνα κι εγώ, λίγη σημασία είχε. Δεν σκόπευα να τον «χασομερίσω» κι άλλο.

Τίμησα αυτό το χαρτάκι, όχι γιατί ήταν καθηγητής, αλλά για τα σκίτσα του, πάνω στην άγραφη συζήτησή μας, σχετικά με τις απορίες μου, τις όποιες έλυσα.

Μια απορία μου ήταν:

«Έχω πολλούς γειτόνους και γνωστούς, είτε συνταξιούχους, είτε που δουλεύουν στην ΑΓΕΤ. Αυτούς τους ανθρώπους, πώς να τους εξηγήσω, ότι νοιάζομαι μεν για το ψωμί τους, μα προέχει η Υγεία τους;»

«Άνοιξε την μηχανή», μου λέει.

Έτσι καταγράφηκε το δεύτερο βιντεάκι, στην άλλη μηχανή:

«Δε θέλουμε να κλείσει το Εργοστάσιο. κ.λ.π.

…Δε θέλω να φτάσω σε επίπεδα υποκρισίας, να μιλάω για τους άλλους. Νοιάζομαι για τον εαυτό μου, για τα παιδιά μου, για τα εγγόνια μου, επομένως, θέλω τον καθαρό αέρα μου!

Κι αυτό, δεν μπορεί να το εξασφαλίσει κανείς, όταν ξέρει ότι ένα Εργοστάσιο, εκπέμπει τοξικούς ρύπους, συστηματικά και μόνιμα.

Θέλουμε, λοιπόν, πάνω σ’ αυτό, να λυθεί αυτό το πρόβλημα!»

Συμφωνώ, απολύτως! (Είχα εκφραστεί, άλλωστε, παρόμοια, σε δική μου ανάρτηση, άλλη στιγμή. Αν δεν είμαι υγιής, αν δεν ζήσω, πώς θα δουλέψω; )

Ειλικρινέστατος, μέχρι εκεί, που δεν παίρνει!

Τον ξανα- Ευχαριστώ!

Και κάτι που δεν πρέπει να παραλείψω, «τρέχει» για όλα τα Οικολογικά προβλήματα της Ελλάδος, κι όχι μόνο για τον Βόλο.

Ως Κατερίνα, καλύφθηκα, απόλυτα.

Οι πραγματικοί δημοσιογράφοι, ξέρουν την «δουλειά» τους, καλύτερα!

Ας με συγχωρήσουν κι αυτοί, που τον χασομέρισα!

Ώρα 3 και 34

«Βγήκαν» πολλά, αδύνατον να τα πάρει, σαν ένα σχόλιο! Οπότε, στην ανάρτηση, όπως και τους αξίζει!

Οπότε:

Στέλιος Λημνιός - Μέλος Επιτροπής Πολιτών ΑΓΩΝΑ ΒΟΛΟΥ - ΑΓΕΤ (1)

"Δε θέλουμε να κλείσει η ΑΓΕΤ" - Στέλιος Λημνιός - Μέλος Επιτροπής Πολιτών ΑΓΩΝΑ ΒΟΛΟΥ ( 2)