Βιβλιογράφημα "Ψυχαρίδας" Νίκου Ντακάκη Νο 1

Νίκος Ντακάκης;

Δεν ακούω "παρόν", αλλά εγώ, θα τα πω!

Κάτσε, ρε φίλε!
Τί το πέρασες;

Τί παραμύθι είναι αυτό;

Πού το βρήκες εσύ γραμμένο, 473 σελίδες, παραμύθι;

Διαβάζω και διαβάζω, μέχρι που τρώμε κι απ' έξω, κι είμαι ακόμα στην σελίδα, 228!

Έλεος! Είπαμε να γράψει ο Ντακάκης, ... (ας μην το πω), τον πήρε και τον "σήκωσε" ο Λιβάνης!

Κι εμείς, τι φταίμε, κύριε Παραμυθά μου, που φύτρωσε το "θα" σου;

Με χόρεψες καλά, κι ακόμα... έχουμε δρόμο!

Δε με ρώτησες, αν το μπορώ και με πας σε δρόμους παλιούς, γνωστούς κι αγαπημένους...

Φίλε!

Είχα μάθει να σε διαβάζω σε μια νύχτα και μου βάζεις δύσκολα,

Φίλε, δεν έχω χρόνο μάτια μου, γέρασα

μα, για σένα, θα βρω, αφού κατάφερες και μου ανέτρεψες το ενδιαφέρον, μετά την σελίδα 76 που έλεγε:

"Γέρασα και δε φέγγω. Δε θωρώ, πώς το λένε;" (εκεί μόνο, ταυτίστηκα)

Εκεί σ' άφησα για μια μέρα, κι επειδή είσαι εσύ και ΜΟΝΟ, πίεσα την τωρινή Κατερίνα, να στρωθεί, να δει, που θα το πας, δε μπορεί να είναι παιδικό, δεν μπορεί να έκανε ο Λιβάνης, λάθος, δε μπορεί ο Ντακάκης να χασομέρησε για πλάκα, κι από κει και μετά, ΕΥΤΥΧΩΣ, με κέρδισες, πάλι!

Σου δίνω χρόνο, δώσε μου χρόνο, να το χαρώ, αφήνω πέρασμα (ανοιχτό ήταν πάντα, κι είναι εδώ),
άκου αυτό, ας σταθούμε σ' αυτή τη γωνιά να τα πούμε,

σίγουρα δε χωράμε αλλού, είμαστε και οι δυο πολυλογάδες, έχω απορίες, θα πρέπει να ξανακούσω την συνέντευξη, για να μην σε χασομερήσω και τώρα, είσαι πάλι, διάσημος και δεν πρέπει!

Μου βάζεις μεγάλη "εργασία", φίλε, ΒΟΗΘΑ ν' ανταπεξέλθω, μη σ' απογοητεύσω και πεις, "πόσο άλλαξες".... Κρίμα!"

Δε στα 'πα όλα, Ντακάκη, μα εσύ, "φίλα" με, τώρα,

με ένα σχόλιο, και μια παράλειψη του παραμυθιού σου...
Ημέρα Δευτέρα, Σάββατο και Κυριακή, τί τα κάνουν τα παιδιά οι μοίρες;
Δεν μας τό 'γραψες, κακώς!

Υγ. Έτσι μου βγήκε τη μέρα, δέξου το!
Με αγάπη και πολλές ΚΑΡΔΙΑΣ ΕΥΧΕΣ, για πολλά παραμύθια!
Να είσαι ΓΕΡΟΣ, να τα γράφεις και να τα λες!

Υγ - πρόταση: θα μπορούσες να κυκλοφορήσεις... ΑΝΕΤΑ και σε σι ντι, αφηγηματικά (κέρδος χρόνου, ειδικά για τις γυναίκες που δουλεύουν και τ' αυτιά!) και σε σήριαλ και σε ταινία...
βεβαίως και ΝΑΙ!

Στο εύχομαι και για σένα και για μένα, Φίλε!
Τέλος, χωρίς δεύτερες σκέψεις, να "αεριστεί" η ανάρτηση!
Μείναμε πίσω και ο σκοπός είναι άλλος, Φίλε:
Να αξιωθώ να παρουσιάσω κάποια στιγμή, ολοκληρωμένα, το βιβλίο σου!
Είθε!

Εν Βόλω 2018, να με αντέχεις, Φίλε!

Κατερίνα με λέγανε και θα με λένε, Φιλιά, Φιλικότατα, ΠΑΝΤΑ!